Terwijl een groot deel van mijn generatiegenoten het kind uithangt op Tomorrowland en zich aldaar laat benevelen door het ritmische knoppenwerk van starlets bezoek ik het gezelligste festival van het jaar: Blues Peer!   De jaarlijkse conferentie van bierbuiken en gekke hoofddeksels. Geen gedrum van een mensenmassa in Peer en geen multi-stage event. Tussen de optredens krijg je nog een half uur plaspauze. Ik kom er graag!  Gewapend met een combi-ticket en een “look-at-my-tattoos-shirt” rij ik filevrij tot vlak bij het podium. 

Mijn absolute must-see is Beth Hart, de reincarnatie van Janis Joplin met een stemgeluid van pure seks. La Hart begon sterk maar het werd gaandeweg minder. Teveel Jezus-Christelarij en teveel uit het zeemzoete vaatje getapt. Goed… maar ik werd niet omvergeblazen. Paul Carrack kon me wel bekoren met een aanstekelijke jam alleen had iemand hem moeten zeggen dat hij op een blues festival zou spelen.  Chris Robinson Brotherhood had de Black Crows songs thuisgelaten en wat mij betreft was hij beter ook thuisgebleven. De Allman Bets band had dan weer een leuke cover van Prince maar voor de rest waren ze even dood als Prince zelve. Matt Schofield was dan weer in topvorm ook zonder “echte” bassist. Op zondag poets ik de plaat voor de aanvang van Black Box Revelation. Die hebben voor mij iets te ver van de blues gelegen… 

Het beste van Peer heb ik gemist. Vrijdag ging het dak van de tent met een woodstock revival. De programmatie van de de vrijdag had gerust bij de topacts in de weekenddagen mogen staan. Een “revival” is wat Peer nodig heeft. Blues Peer begint beetje bij beetje op een geriatrisch festival te lijken.  Volgens mij ligt de gemiddelde leeftijd van de bezoekers ver boven de vijftig. Het aantal stoeltjestoeristen is groot, de kans dat je je nek breekt door over een kampeerzitje te struikelen is reeel. Blues Peer is te weinig een “belevenis”, de creativiteit van de organisatie is zoek en de concurrentie van andere festivals is bikkelhard. Als dit zo verder gaat verwacht ik bij een volgende editie de beschikbaarheid van zuurstoftenten en automaten voor het verdelen van Depend slips. The Blues: Black men created it, white men shipped it!  Keep the Blues alive!