Willy! Music Matters

Willy Radio! Even leek het een verademing…  

Ik was behoorlijk enthousiast toen Willy Radio in de digitale ether kwam. Old-skool en New Rockmuziek, even was de zender niet van mijn DAB-radio te branden. Met de slogan: “Muziek en gene zever!” leek het een veelbelovende start. Non-stop muziek zonder gelul, een beetje reclame en af en toe het nieuws. DPG Media scoorde met deze formule hoog op mijn luisterlijst. Helaas…

Mooie rockliedjes duren niet lang. Willy heeft nu platenruiters! En wel van de ergste soort. U kent die types wel, die ter vermaak van het luistervolk hun onzin uitkramen tussen de muziekjes. Ergerlijke onnozelheden in kwadraat, lulkoek en bullshit om de tijd tussen Led Zeppelin en The Bet op te vullen. Ik kan de humor van Luc en Eppo Janssen wel smaken, die kerels hebben vakmanschap. Maar de vulsels van trezebezen zoals Orye en Engelen zijn gewoon tenenkrommend. Kennis van het Nederlands is geen vereiste voor Willy, evenmin uitspraak en articulatie. Het domme gewauwel en gezever interesseert mij geen reet. De twee theemutsen van Willy doen me steeds weer terugdenken aan het Limburgse jeugdhuis, aan die alternatieve typetjes met hun daim schoentjes met spekzolen. Ik zie ze nog staan met hun neusbellen en zo’n zeventig festivalbandjes rond hun polsen, roltabak in de borstzak en oeverloos neuten over de geboortedatum van de drummer van TC Matic.  Ja hoor, ze bestaan vandaag nog en ze presenteren radioprogramma’s.  Willy Radio is een (Limburgs?) onderonsje geworden van starletjes (m/v/x) die het pluis uit mekaars navel halen. Op één of andere manier weten ze telkens de aandacht naar hunzelf te leiden en wordt de muziek een soort auditieve achtergrond voor hun eigen feestje.  Zo werd de verjaardag van één der dames uitgebreid radiofonisch gevierd. Deze week kon geen luisteraar ontsnappen aan de verjaardag van Sofie. The surpriseparty leek wel het hoogtepunt van dit festival-vrije jaar. Who cares?  Zowat de ganse zomer was het vormsel van Sofie Engelen tot rockster niet uit de radio-uitzendingen te branden. Het resultaat was een matige cover onder begeleiding van een paar werkloze muzikanten. 

Gisteren was het Jimi Hendrix dag en Cedric Maes mocht de sterfdag van The Great Legend opluisteren. Het programma kreeg dan ook de naam “The Cedric Maes Experience”. Jimi was gewoon de liedjes-kok voor zijn eigen show. Ik mag Maes graag horen als hij gitaar speelt maar presenteren is mij iets te veel. In één uur tijd kreeg ik zelf tweemaal Mannish Boy van Muddy Waters te horen al wil ik daarover niet klagen. 

Willy, “Music Matters”! …really???

NSFW!

Wat heb ik weer gelachen vanmorgen. Mijn op één na favoriete radiozender Radio1 bracht een reportage over het liedje WAP van Cardi B.  WAP staat voor Wet Ass Pussy en de song blijkt voor nogal wat controverse te zorgen. Volgens sommigen is het pure pornografie, voor anderen is het een feministische ode aan de vrouwelijke seksualiteit. Ik had voordien nog nooit gehoord van deze “hit” en na beluistering kan ik meedelen: WAP is een kutlied. De bijhorende clip zit vol met lillende billen en bollende borsten. Met uitzondering van een copulerende leeuw is er geen enkel mannetjesdier te bespeuren.

Rapmuziek is voor mij sowieso een genre dat het moet hebben van controverse eerder dan van muzikaal talent. Een drumbox, een spraakgebrek en een pet volstaan om een hitje te scoren. De enige vaardigheid van een rapper is zijn broek boven kniehoogte houden. U begrijpt het al, ik ben geen fan van rap. Cardi B is daar geen uitzondering op. Het lied (als je dat zo kan noemen) is een dreun met daarover wat hitsig gewauwel en het gehijg van schuttingtaal. Ik heb niks tegen schuttingtaal, je moet mij eens horen als ik blootvoets op een Lego trap, maar het als kunst gaan bestempelen is een brug te ver. 

Cardi B

Dit brengt mij bij een eerdere “rapportage” (sic) van het programma Weetikveel: Soe Nsuki, zelfuitgeroepen comédienne, mocht haar larie en apekool over hiphop en rap uitspreiden in de ether. Als u Soe Nsuki niet kent, hou dat dan zo. Je kan haar nogal eens vinden in de schaduw van Philip Geubels. (hoed je voor artiesten met de naam Sue!)  Meest opmerkelijke uitspraak van Nsuki: als rappers de woorden “bitch” en “nigga” gebruiken is dat niet vrouwonvriendelijk of racistisch. Het hoort namelijk bij de standaardtaal van die bevolkingsgroep. Het wordt maar racistisch als een wit persoon dat zegt. Die wijsheid van la Soe voelde net alsof ik op een legoblokje trapte.

Terug naar Cardi B! De radiopresentator van dienst haalde er een professor van de UGent bij.  De Professor Gender en Media mocht haar licht laten schijnen over het Wet Ass Pussy. “Gender en Media” is een soort trendy pseudo-wetenschap die erg in trek is bij tefal-teven.  Geboren slachtoffers die hun eigen leven niet op de rails krijgen en op zoek zijn naar morele superioriteit en een safe-space kunnen nu ook academisch afstuderen.  De prof beschouwde het liedje als een feministisch manifest. Vrouwen die hun seksuele beleving bezingen en uitkomen voor hun voorkeuren tijdens het liefdesspel, daar is niks mis mee. Ik geef de professor gelijk. Voor mij is er niks pornografisch aan, ik stoor mij niet aan vuilbekkerij en zeker niet aan een vrouw die het “heft” in eigen handen neemt.  Maar ik vraag mij af hoe de professor zou reageren als witte mannen, zoals pakweg De Kreuners, plots over tieten en konten zouden zingen? … of tefal-teven?  In mei van dit jaar werd het liedje “Tijgers” van Cleymans & Van Geel nog van de radio geplukt. Tijgers zou te veel verwijzen naar “stalker-gedrag”. (Punt voor #MeToo!)  Naar mijn mening hanteert de poco-cratie een dubbele moraal, nog groter dan de double-D van Cardi B!  Cardi B is een ex-stripster en feministe. Ze zegt meer zelfzeker te zijn sinds ze mannen “gebruikt”.  Seks verkoopt en dat is nog altijd zo. We hebben meer feministes nodig zoals Cardi B!  … wel het geluid afzetten als je de videoclip start!