Het Waalse platteland, het open landschap en de rurale rust, …Ik geniet er graag van. 

De boerenbuiten is een plek waar de stront het minst hard stinkt en waar het nog goed toeven is, ver van bakfietsen en bolderkarren gevuld met Steinerschool larfjes. Ik krijg hier het gevoel dat ik als witte heteroman van middelbare leeftijd de “sweet spot” in mijn leven heb bereikt. Een leuke baan, eigen baas en een tuintje met drie beestjes.  Mijn eigen heerlijkheid. Deze ezel staat op een goeie wei! 

… en dan slaat domheid onverbiddelijk toe.  Ook het platteland wordt niet gespaard van de malversaties van de lokale mandataris.  In een oase van rust zijn onruststokers nooit veraf. Mijn landerij is gelegen in de langste straat van het dorp, namelijk de Lange straat. Het gemeentebestuur heeft het lumineuze idee gekregen om alle huisnummers in deze straat te veranderen. De huidige nummering maakt het voor hulpdiensten moeilijk om het adres van onheil te vinden. Bestuurlijke mandatarissen zijn altijd op zoek naar “iets” om hun existentie te bevestigen. Uit het niets ontving ik vandaag een brief, een “convocation”, om mijn identiteitskaart te vervangen. … of ik me wil aanmelden op het gemeentehuis!

Ik moet toegeven dat de huidige nummering een zootje is. Blijkbaar werd bij de toekenning van de nummertjes een grabbelton gebruikt. Soit… de logica is ver zoek. Ik zal en moet verhuizen zonder mij te verplaatsen.  Maar of het een goede beslissing is betwijfel ik ten stelligste. Als elke pakjesdrager, Hello Fresh bezorger, facteur, Sinterklaas of tollenaar van de FOD Financiën mij moeiteloos kan vinden dan zal dat ook wel lukken voor de hulpdiensten. Zelfs het goedkoopste GPS-je brengt je snel en probleemloos tot aan mijn voordeur. Wat in Hemelsnaam bezielt een lokaal bestuur om de bewoners van de langste straat een beetje te jennen met absurde beslissingen? De anders altijd vriendelijke facteur die de “convocation” afleverde was niet in zijn nopjes en sprak van een “kel-bordel” of zoiets… over de nieuwe maatregel.

Een aantal bejaarden in de buurt zullen er nog mee kunnen instemmen, er gebeurt nog eens iets in hun rurale en kalme bestaan. Maar voor mij als residentieel belastingbetaler is het weer eens een pak werk en kosten veroorzaakt door het paaltjesreglement van het lokale bestuur. Ik wil me bij voorbaat verontschuldigen bij de ambtenaar van de bevolkingsdienst. Ik beloof dat ik mijn best doe om vriendelijk te blijven bij onze afspraak.  Afgezien van het feit dat ik al indirect voor zijn/haar/hun wedde betaal via de belastingen is deze pestmaatregel ook nog eens een diepe graai in mijn portemonnee. Als je aan een ambtenarenloket aanschuift kan je maar beter je bankkaart bij de hand houden. Voor het gemeentebestuur is het alleen maar een nieuwe identiteitskaart maar voor mij zijn het ook de pecunia voor: een nieuwe pasfoto, een nieuw paspoort, nieuwe chip voor de vuilniscontainers,  notariskosten voor het aanpassen van bedrijfsstatuten (maatschappelijke zetel), het ondernemersloket, de sociale verzekeraar,  nieuw bedrijfsdrukwerk, factuuraanpassingen, leveranciers en klanten verwittigen, contractaanpassingen, bank en verzekeringen aanpassen, nutsvoorzieningen, … en waarschijnlijk nog een trits wijzigingen die ik vergeet. 

Veel van die veranderingen zullen niet gratis zijn.  Bedankt dorpsbestuur. Jullie hebben nu al last van urbanistische regelneverij. Bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen mogen jullie aanbellen bij mijn oude nummer. Ik zal nog in mijn bed liggen als jullie de stemmen van anderen tellen.

By the way, … ik las zonet op de website van de gemeente dat de prijs voor het afleveren van een identiteitskaart net is aangepast!