Waar kan je beter naar “the Blues” luisteren dan in Bierbeek? Bierbeek is de godvergeten vochtige landwegel ten zuiden van Leuven. Een voormalig boerengehucht in de greep van vastgoedboeren. Het dorp dat uitblinkt in lelijkheid en waar de Bobo’s graag hun dure nesten bouwen. Bierbeek is doorzon-dorp, flits-city van de politie en vooral de kneuterigheid die ik dagelijks moet passeren om mijn boterham te verdienen. Een trieste plek en dus uitstekend om de “Blues” te beleven.
Afgelopen weekend vond er het Bierbeek Blues Festival plaats. Een goeie reden om mij eens in het gat van de beschaving te wagen! Iemand van het gemeentebestuur deelde persoonlijk de polsbandjes uit. Politici zijn nu eenmaal gewend om de bevolking te ringeloren. CC De Borre is een ferme locatie voor zulk dorp. De boeren hier hebben centen, zoveel is zeker.
Blues is the root, all the rest are fruits! Maar het gaat niet goed met de oerstijl van de moderne muziek. Het publiek is van bovengemiddelde leeftijd en zo mak als een koala in een eucalyptusboom. In Bierbeek was dat niet anders. De aanwezigen deden uitermate hun best om hun cool te bewaren. Een nog niet eens half gevulde zaal vol standbeelden. Dynamiek moest je zoeken aan de toog. Volgens mij zijn die bluesfestivals een uitvlucht voor oude mannen om eens flink te gaan zuipen. De decibels nemen ze er maar bij.
De eerste groep was “Binger”, lokale blueshelden die al 35 jaren aan de weg timmeren, alleen weten ze nog altijd niet waarheen die weg moet leiden. Dit optreden was hun allerlaatste ooit, hun zwanezang … en zo klonken ze ook. Vervelende 12-matenblues met tussenin een paar leuke covers. De bluesharp werd door een Fender Bassman gejaagd maar was nauwelijks hoorbaar, gelukkig hadden ze Sherley (hun vocaliste) meegebracht, een stem als een klok terwijl de andere bandleden met hun klepel zaten te spelen. Exit Binger, gelukkig bracht de rest van het programma meer soelaas.
Blues Lee, Limburgse blues-rock-swing-soul die ik wel kan smaken. Deze kerels zijn straffe gasten, ze brengen goeie songs en hebben een pleiade aan sterke nummers. Misschien iets te dansbaar voor de Bierbeekse pilaren. Bijzonder vermakelijke en aanstekelijke muziek. Een lichtpuntje in dark-city Bierbeek!
The Bluesbones sluiten af. Jammer dat de leegloop van de zaal al was begonnen. Misschien moeten die ouderlingen voor het sluitingsuur in de home zijn? De winnaars van de Blues Challenge 2016 leverden een prima set, spek naar mijn bek! Bierbeek is te klein voor hun talent. Stef Paglia is een straffe gitarist. Ik kan elke dag wel een blik Bluesbones opentrekken zonder er genoeg van te krijgen. Eindelijk valt er iets mooi te beleven in Bierbeek. Ik ga deze gasten volgen en ik kan iedere muziekliefhebber aanraden om deze band eens aan het werk te zien. Terwijl de slaapwandelaars naar hun bedstee trokken stonden The Bluesbones nog stevig van jetje te geven. Parels voor de zwijnen? Deze parels verdienen beter!
Zone7R 