Halloween

Hoor wie klopt daar kinderen?
Zo’n twee weken geleden waren dat nog de lokale politici op bedeltocht voor een bolleke. Over een dikke maand zal het de Sint zijn, al dan niet vergezeld van zijn blanke medewerker met een paar voorzichtig geplaatste roetvegen in het gelaat.
Maar… deze week zijn het de discipels van Halloween! Ieder jaar rond deze tijd viert het paganistisch réveil hoogtij. Halloween is het feest van de ouders met jonge kinderen. Volwassenen die hun larfjes in lakens en verf hullen en ze daarna op straat sturen om tandbederf en geld te schooien. Een onsmakelijk fenomeen dat overgewaaid is uit Amerika en dat hier in de hoofden van kinderen gestopt wordt door freubels (categorie Zwaar Beroep) en middenstanders (categorie Uitstervend Beroep). Ik haal mijn neus op voor deze neo-traditie.
Sinds een aantal jaren wordt in mijn dorp het Halloween feest georganiseerd door de plaatselijk jeugdraad. De voetbalkantine wordt omgetoverd in een spookkasteel. Over het grasveld klinkt onophoudelijk “Echoes” van Pink Floyd (LP “Meddle” – 1971) en met stroboscoop-licht wordt het kleine ADHD-grut geprepareerd voor een georganiseerde parade annex rooftocht doorheen het dorp. Bezoekers van mijn home stee zijn bij deze gewaarschuwd!
Onder politiebegeleiding worden de kleine piranha’s van deur tot deur geleid om snoep en centen op te eisen. Een betere voorbereiding op hun latere leven kan ik me niet indenken. Ooit heb ik, in alle onwetendheid, de deur durven openen …met catastrofale gevolgen. De mand met snoep was geplunderd in no time, zelfs een kistje sigaren hebben ze mee gegrist. Onze chihuahua heb ik nog net kunnen redden van een kidnapping door een verkleedde kleuter. Ik moet dat schorriemorrie en hun Halloween gedoe niet. Het enige wat ze van mij nog krijgen zijn “safletten”.
De Trick-or-Treaters komen ook in drie golven: De eerste groep zijn de slimmeriken, de ietwat oudere wijsneuzen die een vod over hun kop trekken en vòòr de karavaan vertrekt al komen bedelen. Dan zijn de snoeppotten nog goed gevuld en de mensen zijn nog gul. Daarna volgt de parade: eerst politie met zwaailicht en dan wordt de voordeur bestormt door een wilde meute. Geen likje verf blijft nog op je voordeur zitten. Achter de praalwagen (een boerenkar met een vogelverschrikker) volgen de (groot)ouders. De eigenaars van de larfjes duwen kinderkoetsen en “sjaretten” om de buit te dragen. Het is een mêlee van jewelste. De laatste groep zijn de zieligaards: meestal zijn dat de papa’s die aankloppen met hun veel te kleine uk. Ze tonen fier hun als duivel vermomde gebroed, natuurlijk met uitgestoken klauw. Een slecht verklede duivel die centen eist? Dat is een politicus in de kiem! Die kleine zal het wel maken in de politiek!
Halloween is een verschrikking. Een opgeklopt Haribo-event dat ik liever aan mijn deur zie voorbijgaan. Ik heb mij voorgenomen om dit jaar alleen maar “gezonde” treats uit te delen aan de kinderen. Zo heb ik al een hoop “lekkers” in huis gehaald om uit te delen. En ik zal gul kunnen zijn: een grote doos “opvoedkundige tikken”, een pallet klinkende “oorvijgen” en voor de papa’s een paar vette “muilperen”! Laat het feest beginnen…