Mensen die me kennen weten het al, ik ben een sigaar aficionado, een broeder van het tabaksblad. Ik rook graag en ik rook veel! Geen sigaretten, geen zuigen aan een zaklamp (vapen), alleen echte longfillers. Smaakstokken zoals de Indianen ze vroeger maakten. Het ideale middel om te mediteren, remediëren of een drukke dag weg te ijsberen. Sigaren maken is een ambacht, sigaren roken is een kunst. Langzaamaan de smaken onthullen, niet te hard lurken (anders wordt de sigaar te warm en smaakt ze bitter), rustig genieten…
Sigaren kan je solitair degusteren maar het kan ook een sociale bezigheid zijn. In fijn gezelschap genieten van een goeie conversatie met je hoofd in de rook en je voeten op de grond. Sigarenrokers hebben oorlogen doen stoppen (Winston Churchill), Oscars gekregen (Al Pacino/ Jack Nicholson) of sportwedstrijden gewonnen (Michael Jordan). I love cigars!
Afgelopen weekend werd in Alden Biesen, dicht bij mijn bakermat, een sigarenfestival georganiseerd. De “grootste” sigarenclub van het land! Vreemd, het was mij volledig ontgaan. Niks van gehoord, niks van gezien totdat een aantal individuen mij na de activiteit hierop attent maakten. Sigarenrokers hebben een bepaalde verbondenheid, een onzichtbare connectie zoals motards of brandweerlieden. Een onbeschreven saamhorigheid die aficionados verbindt en die hen zowel troost als geluk laat ontdekken in het nuttigen van een sigaar. Elke gelegenheid is goed om samen te komen en collectief, haast ritueel, een sigaar in de hens te steken. Dat ik een sigarenfestival van de “grootste” sigarenclub heb kunnen missen is haast ondenkbaar. Even informeren bij de Broeders en Zusters van het Blad. Niemand was op de hoogte van een sigarenfestival! Ook de lokale sigarenboer wist van niks! Zeer vreemd! Wie of wat is die “grootste” sigarenclub van het land?
De wereld is een dorp en de kraaien brengen alles uit. Ik moest niet ver zoeken om te achterhalen dat het sigarenfestival niet meer was dan een privé feestje. De “grootste” sigarenclub is eigenlijk niet meer dan een select en gelimiteerd groepje van individuen die een zeer besloten sigarenclubje hebben georganiseerd. Geen probleem, privé feestjes zijn toegestaan en de beslotenheid van een groep moet gerespecteerd worden.
Vreemd genoeg is de “grootste” maar besloten club ontstaan in de schoot van een lokale werkgeversorganisatie. Opgericht met enige voorkennis van een faillissementsverkoop en bevolkt met uitsluitend lieden die een “m’a tu vu” gehalte van 110% hebben. Het roken van sigaren verheffen tot een elitaire bezigheid stuit me tegen de doorrookte borst. Ik ken, van verre, een aantal lieden uit het gezelschap en waarvan ik weet dat ze sigaren even hard appreciëren als een champagnekurk die in hun oog knalt. Ze steken een sigaar op en doen dan alsof de zon uit hun gat schijnt. Het zijn lui die de cigar-community het predicaat van pretentie bezorgen. Of ze de “grootse” club zijn dat weet ik niet, dat ze dat denken… daar ben ik zeker van! Wat aan je sigaar zitten trekken en ondertussen vertellen hoe goed je bezig bent is gewoon snobisme. Een honderdtal geselecteerde genodigden die elk driehonderd euro “ophoesten” voor een handvol sigaren. Voor dat geld koop ik toch al twee kistjes uitstekende Nicaragua longfillers. De sigaren werden rechtstreeks geleverd door de distributeur/producent of werden uit het buitenland gehaald. Als je een stevige organisatie achter je hebt staan dan kan je “buying power” laten gelden. Pretentie mag niet te duur zijn en daarom wordt de middenstander maar uitgeschakeld. Wat ben ik blij dat ik het gemist heb! BOTL/SOTL I love you all!
Zone7R 