Een filetocht richting Brussel kan je het beste uitzitten in het gezelschap van je radio. In het programma Debecker polst mervouw Debecker naar wat ze graag wil horen. Naast het zoveelste gender-item ging het vandaag ook over “online shoppen”. Om het politiek correct te houden moet er uiteraard het milieu bij betrokken worden. De vraag van de dag was dus: “Hoe kan je milieuvriendelijk online shoppen”?
Het antwoord hebben we niet gekregen. De onderzoekers zijn er nog niet uit maar al die stilstaande wagens rondom mij doen mij vermoeden dat er veel schoenen en kleedjes, al dan niet in de passende maat, onderweg zijn. Zo’n zestig procent van de online consumptiegoederen gaat “return to sender”. Mensen met een realistische zelfperceptie zijn nu eenmaal veel meer ecologisch.
Eén interessante getuigenis kwam van een verpleegster maar Debecker ging er niet dieper op in. De dame had het over het economische gevolg voor de winkeliers. Haar man had een muziekwinkel en was van plan om ermee te stoppen. De middenstand regeert al lang niet meer het land. De muziekwinkeleigenaar werd genekt door de online verkoop van instrumenten en werd door zijn klanten gedegradeerd tot fixer van de brol die ze gekocht hadden bij een online dozenschuiver. De verkoopmarges die hij nog kon hanteren waren onvoldoende om een familie goudvissen in leven te houden.
Jammer dat Debecker niet het economische gevolg van het online shoppen aansneed. Als ik het woord muziekwinkel hoor dan spits ik mijn oren! Muziekwinkels waren ooit mijn favoriete stek in de winkelstraat! Toen spoorde ik naar Brussel om te kwijlen over een Marshall toren bij Parys Flore. Of ik nam de trein naar Leuven om bij Jempi Lamar vriendelijk te vragen hoeveel zo’n Stratocaster kost. In de Schrijnwerkersstraat in Hasselt stond ik dan weer te gniffelen voor het raam van J&R want daar hing een metalen gitaar in de vorm van een blote vrouwentorso. In Genk had Rubens een echte Bo Diddley hangen… Ik denk dat die winkels in die tijd veel ruiten hebben gelapt, ik stond er telkens het winkelraam te likken. Het begeren van een instrument is een groter genot dan het verwerven. Jaren van sparen om dan die gitaar te kunnen kopen. De muziekwinkel was een beetje hemel op aarde. De eigenaar van de muziekwinkel was toen ook nog een soort ambachtsman die elk instrument persoonlijk inspecteerde en bespeelde. Niet goed …dan return to sender!
De tijden veranderen. De baksteen en cement winkels verdwijnen aan de lopende band en worden vervangen door mega magazijnen. De fabrikanten schakelen verdelers en retailers uit door het opleggen van afnamequota en waanzinnige shop requirements. De Duitse dozenschuivers hebben de strop rond de nek van de winkelier stevig aangetrokken. Online is the new shopping experience. Instant satisfactie!
Vandaag ben ik de gelukkige eigenaar van veel instrumenten. Zeg nu zelf, …wat is er leuker dan muziek maken? Zo af en toe verkoop ik zelf wel eens iets wegens “te veel” in mijn collectie. Gelukkig moet ik er niet van leven. Zelfs als particuliere verkoper kom ik de verwende klanten tegen. Zagenventen die mijn tijd komen verkwanselen omdat ze eens op een Gibson willen spelen, …want die kan je niet meer vinden in de meeste muziekwinkels! Betweters die mekaar hebben zitten opjutten in cyberspace. In mijn eigen huis komen ze vragen voor dertig dagen teruggaverecht en ze declameren dat het in “Amerika” toch nog goedkoper is! BTW en invoerrechten kennen ze niet maar ze weten alles van het instrument via Youtube. Dergelijke sujetten wijs ik steevast de deur, dat ze maar in Amerika gaan kopen. Of bij zo’n Duitse internetwinkel. Ze depreciëren de waarde van hun eigen goed. …en van mij krijgen ze een ecologische voetafdruk op de kont!
Zone7R 