Vandaag heb ik naar de stream van de PhD Cup gekeken. Een meer dan twee uren durende zelfkastijding die je kan volgen op de NWS site van de VRT. Acht jonge onderzoekers hakselen hun doctoraatsverhandeling zodanig dat Jan-Met-De-Pet begrijpt waarmee ze zichzelf de laatste vier jaren bezig (of ledig) gehouden hebben. Alles voor de wetenschap!

Het eerste wat mij opvalt is dat er weinig “exacte” wetenschappers aan de strijd deelnemen. Ik ben altijd wel geïnteresseerd hoe zo’n jonge wetenschapper algoritmen ontwikkeld voor non-lineaire model predictive control technology of hoe zo iemand faze evenwichtige modellen formuleert aan de hand van algebraïsche differentiaalvergelijkingen. Niks van dat alles… de VRT kiest voor lichtvoetigheid en een zo groot mogelijk publiek. Als het te veel moeite kost dan zappen de kijkers weg. Onze openbare omroep heeft een missie van educatie en entertainment. De onderwerpen kwamen vooral uit de lichtvoetige academische buidelzak. De onderzoeksonderwerpen van de finalisten: Sodomie in de (Brugse) middeleeuwen, foute kunst in de rechtbank, cannabis, chatten met pictogrammen, fake news in de middeleeuwen, praten over problemen, hartproblemen en de Engelse taal. Geen sensortechnologie, artificiële intelligentie of machine learning tijdens deze battle voor bovengemiddeld intelligente mensen. 

Tweede opvallende vaststelling is de belabberde presentatievaardigheid van de kandidaten. Ondanks een intensieve crash course van de VRT-stemcoach en de cameratraining van Gina Lisa blonken alle finalisten uit in houterigheid. Ik heb al spreekbeurten gehoord van scholieren die beter gebracht werden dan de “pitches” van deze bijna-professoren. Overmatig en onnatuurlijk ge-gesticuleer en ge-articuleer maakten het betoog even boeiend als mijn set tuinmeubelen.  Het jarenlang onderzoek van de wetenschappers moest samengevat worden in een verkooppraatje van drie minuten. Dat is net hetzelfde als een baksteen door de kont van een mug duwen. Een onderzoeker die bij mij op sollicitatiegesprek komt krijgt een kwartier om één onderdeel van zijn dissertatie toe te lichten, dat is behoorlijk krap en moeilijk, zelfs voor een bolleboos.  Drie minuten is zowat de maximum attention span voor de verkleuterde mediaconsument. Meer tijd kregen de deelnemers niet. Als ik een onderzoeker was dan zou ik bedanken voor dergelijke “pitch”, gewoon uit zelfrespect. 

De voorstelling van de jury was misschien wel het grappigste moment van de stream: Twee piepjonge professoren, twee VRT ambtenaren en iemand van de Lotto. Koen Wouters van de VRT-nieuwsdienst wist bij elk jurylid wel even het onderwerp “seks” aan te halen. Met uitzondering van de taalvrouw die in de jury zetelde. Volgens mij stond zij al met een scherp geslepen  #MeToo in de aanslag om de presentator een toontje hoger te doen spreken.

De inhoud van de presentaties ga ik niet beschrijven, die moet u maar zelf bekijken. De winnaar werd uiteindelijk Jonas Roelens, een historicus. Zijn onderzoek had als onderwerp “Het Sodom van het Noorden”, over sodomie en de vervolging van homoseksuelen in het middeleeuwse Brugge.  Zijn proefschrift was al eerder toegelicht in VRT radioprogramma’s waardoor ik bij de aanvang al het gevoel kreeg dat hij wel eens hoog kon eindigen. Blijkbaar is het een onderwerp dat goed in de markt ligt aan de Reyerslaan of is het omdat Jonas Roelens er een beetje uitziet als de grote zus van Anuna De Wever? 

Ik ben in ieder geval een voorstander van de PhD Cup. Een volgende editie kan zeker beter: meer inhoud en betere presentaties. Deze uitgave was matig en bijna zo saai als een plaat van Elbow.

Ajuus!