Categorie: fun

Ik lig strijk…

Hebben jullie het gehoord? “Strijken is nergens voor nodig!“, …dat is het credo waarmee twee “opruimcoaches” de mensenkudde een geweten willen schoppen. Negentig procent van de mensen doet niet graag de strijk en volgens de opruimcoaches is strijken ook niet nodig. Ze pleiten zelfs voor een “Strijk-Mei-Niet” maand en zijn bereid om elke dag een tip te geven om uw strijkberg te verkleinen. Wat een geweldig initiatief en wat een gigantische sprong in de verbetering van onze leefwereld. Op zulke acties zit ik nu net te wachten!

We hebben al een Tournée Minerale in februari, de marketingafdeling van Knack verbiedt ons om in mei het gazon te maaien en in november laten we een snor staan (m/v/x) terwijl we dertig dagen de hand niet aan onszelf slaan. … of toch wel? De mutualiteit bestookt ons in november met promofilmpjes om eens vaker de bisschop te melken of de handkar te stoten! Elke maand is er wel één of andere onnozele actie die ons bewust maakt en zegt hoe we moeten leven, handelen of denken. Aan zever in pakskes is er geen gebrek.

Dat het initiatief uitgaat van twee “opruimcoaches” zegt al genoeg. Vandaag hebben we een coach voor zowat alles: persoonlijke coaches, lifestyle-coaches, shopping-coaches, kleding-coaches, voedings-coaches, body-coaches, mental-coaches, spirituele-coaches, seks-coaches, huisdier-coaches, sport-coaches, paarden-coaches, leiderschap-coaches, wellness-coaches, job-coaches, integratie-coaches, kleuren-coaches, inrichting-coaches, taal-coaches, studie-coaches, opruim-coaches … toverkollen, piskijkers en kwakzalvers bij de vleet. Als je het even niet ziet zitten in je drukke leven, de kinderen vergen veel energie of je weet niet hoeveel en welk wasmiddel je moet gebruiken dan kan je met een vingerknip een gepaste coach vinden. Een loodgieter of elektricien daarentegen… De cliënten van die wichelroedespecialisten zijn ook altijd mensen die zo hard met zichzelf bezig zijn en vaak denken dat de zon uit hun gat schijnt. Praat eens wat vaker met goede vrienden, familie of buren, dat doet wonderen.  

Voor mijn part mag iedereen doen wat hij wil. Als je denkt dat een klankschaalsessie in één of andere zelfgebouwde joert van een zelfverklaarde therapeut je uitgeteerde relatie met wie dan ook kan redden…ga je gang. Een zieke kudde heeft veel heelmeesters nodig. Veel mensen zijn murw en hebben alle zelfredzaamheid verloren.

Ik sta verbaasd dat we zo volgzaam zijn geworden, de regelneverij viert hoogtij. Er is altijd iemand die zegt wat goed voor je is of wat je moet doen, hoe je moet spreken, welke woorden je mag/moet gebruiken of wat je mag/moet denken.  Wel, … ze kunnen mijn rug op! Ik strijk en maai in mei. De bijtjes, vogeltjes en mollen kunnen zicht uitleven op de omringende weides waar de paarden en schaapjes dartelen. Genoeg geblaat van de bakfietsdictatuur, ik weiger te luisteren naar de fratsen van de onverlaten die zichzelf een morele superioriteit aanmeten. Een trein kan alleen maar rijden als er dwarsliggers zijn …en die functie wil ik graag invullen. Wie een therapeutische trap in de edele delen wil die mag mij altijd een bericht sturen. Mijn tarief is zeer gunstig en de eerste sessie is gratis!

“Stoute kinderen in de hoek zetten is toch niet zo’n goed idee…”

Die kop gebruikt de krant De Standaard om lezers te vangen voor een artikel waarin een Franse pedagoge ons de les spelt…

Stoute koters in de hoek zetten is niet zo goed voor de opvoeding van je kind. Je plaatst het mensje in isolement en daarmee ook buiten de maatschappij.  Wat moet je vandaag als ouder nog als je kind niet wil horen en niet mag voelen?  Ik zou het niet weten en ik moet het ook niet te weten want ik ben kinderloos. Kinderloosheid is een bewuste keuze. Noem mij gerust een egoïst of zelfs ASO maar mijn ecologische voetafdruk is wel exponentieel kleiner dan eender welke bakfietsmama of bolderkarpapa op deze aardkloot. De uitstoot van mijn overmatig getaxeerde Amerikaanse 4×4 is niets vergeleken met de emissie van zo’n menselijke larf. En dan heb ik nog niet over de besparing aan grondstoffen en subsidies die een non-procreatie met zich meebrengt.  Ik ben daarmee niet alleen een aanhanger van het groene gedachtegoed maar breng het ook nog eens in de praktijk.  Dat kleine beetje fossiele brandstof, energie en zeldzaam aardmetaal dat ik in een paar decennia verbruik wordt ook nog eens royaal aan de maatschappij en in veelvoud teruggegeven via de tollenaar. 

Gelukkig hebben we de Standaard, het morele kompas van Vlaanderen. Iedereen zou verplicht de Standaard en de Flair moeten lezen: zo weten we wat we overdag mogen denken/ zeggen en hoe we ’s nachts moeten gaan liggen. 

Enige tijd geleden kopte de media over een Brusselse dame die een veroordeling opliep wegens het uitdelen van een pedagogische tik aan haar nazaat omdat die zijn huiswerk niet wou maken. Een poco buurman was getuige van de saflet en verwittigde de instanties. Mama moest zich verantwoorden voor de rechtbank en werd prompt veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier maanden. Door al die “vrije opvoeding” heeft ons landje al overbevolkte gevangenissen en worden straffen onder de zes maanden niet meer uitgevoerd, gelukkig maar! … of toch niet? Want mama werkt aan de balie en heeft nu strafblad. Je moet tegenwoordig niet meer “woke” te zijn om jezelf professioneel te cancelen.  Je kinderen doen dat wel voor je.    

Ik las ook dat dertig procent van de ouders last heeft van een parentale burn-out. Ik wil het graag geloven. Het valt niet mee on vandaag de dag kinderen op te voeden. Ze zijn niet altijd zo lief en krijgen maar al te vaak hun zin. Een oorveeg mag niet en straffen door in de hoek te zetten mag ook al niet meer. Trouwens een “pedagogische tik” is helemaal niet “pedagogisch”.  Een oplawaai is een emotionele reactie van een ouder die het bloed vanonder de nagels getergd en in een opwelling een tik uitdeelt aan zijn liefste bengel. Daar is niks opvoedkundig aan… Ouders moeten vandaag compromissen sluiten met hun kroost, in dialoog gaan en vooral de strapatsen uitzitten. Opvoeden? Niemand weet nog hoe dat moet.  De gevolgen zijn zichtbaar: opvoeders en leerkrachten durven niks meer uit vrees voor ouderwraak, soms zelfs met een juridisch staartje. Wie regelmatig een winkel bezoekt zal het al opgevallen zijn: Jengelende neten die hun speelgoedje/ snoepgoedje eisen van hun begeleidende sponsor.   Laatst kwam er zo’n klein ettertje op me af in de winkel, lachte vriendelijk en gaf me een knoert van een schop tegen de schenen. Mama stond erbij en keek ernaar…  Wel beste vrienden graag wil ik mijn educatieve reactie hierop met jullie delen: Kauwgom. Ik zorg altijd dat ik een kauwgom in mijn mond heb als ik een omgeving betreed waar kinderen aanwezig zijn. Als zo’n ettertje weer iets met mij uitvreet en pa of ma blijven stoïcijns dan geef ik die kleine een vriendelijk aai over de bol met mijn kauwgom in de hand en mompel zoiets als “Braaf Menneke” … Geen verboden tik, geen uitsluiting en geen dialoog met het kind. En ik kan je verzekeren, die kleine en zijn ouders zijn de volgende uren weer dichter bij mekaar gebracht!  PedagoGie! What’s in a name?

2022 … het jaar van de depressie!

2022 zit er bijna op, … en dat is maar goed ook.  Straks gaan we weer halve vreemden kussen, kleffe handen schudden en mompelen we iets over geluk- en gezondheid op een toon alsof we een dood vogeltje in onze mond hebben. Wel beste vrienden, dit jaar zal het niet lukken. Ik doe daar niet meer aan mee. Klokslag middernacht op Sylvester-avond begin ik aan een nieuwe dag en niet aan een nieuw jaar. De controle houden over gisteren, vandaag en morgen is al moeilijk genoeg, laat staan dat ik goede voornemens ga maken voor de komende 365 dagen.   Al meer dan vijftig jaren ben ik (en ook jij) erin geluisd. Elk jaar liegen we onszelf iets voor met wensen van geluk en gezondheid. Laten we eerlijk zijn, het gaat toch goed met het merendeel van ons. Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid was het bevolkingsaantal op deze aardkloot zo talrijk als vandaag. Nooit eerder was het globale hongergevoel zo laag als nu. Het aantal mensen dat in vrijheid leeft is het hoogste ooit.  We worden (in het beste geval) gemiddeld 80 jaar of meer en zeker in het Westen vinden we altijd wel een zorgverstrekker op steenworp afstand voor het behandelen van elke scheet die verkeerd in ons gat zit. 

Maar kijk eens naar de laatste 365 dagen wat je medemens je heeft voorgeschoteld via (sociale) media … “doom en gloom” alom. Overal alarmisme en victimisme. Vrieskoude, regen of zonneschijn is altijd de schuld van iemand, ergens. Onheilsberichten over droogte en zondvloed lossen elkaar af. Nog nooit heb ik zoveel belastingen betaald als in 2022 en wat krijg ik daarvoor terug? Niks, …nog meer betalen in een rijk land met torenhoge schulden. Ook dit jaar heeft de overheid nog niet geleerd om te zaaien naar de zak, iets wat mijn ouders mij al een halve eeuw geleden geleerd hebben.  Slimmer worden we niet, integendeel, de attention span van onze kinderen is gelijk aan die van een goudvis. (Op dit punt in mijn tekst heeft Gen-Z al afgehaakt!)  Met dank aan “TikTok”.  …en dat brengt mij bij mijn lijstje van ergernissen in 2022:  

Iedereen depri:

Het Selah Sue fenomeen is viraal geworden (letterlijk!). Mijn favoriete artieste (sic) heeft er zowat een volle dagtaak aan om haar “Weltschmerz” uit te venten. Geen interview gaat voorbij zonder haar onbehagen te etaleren. Dit jaar werd haar single “Pills” op ons losgelaten, ze klinkt dan ook alsof ze die pillen in haar neus gestoken heeft voor de opnames. Het is blijkbaar aanstekelijk in de creatieve sector. Die gast van Oscar & The Wolf staat amper een kwarteeuw in het leven en hij heeft al een spleen van jewelste.  Gelukkig, na zijn ziekteverlof was er het WK in Qatar en konden we een paar matchen  zijn “I’m a warrior” meelallen. Er zijn momenteel meer langdurig zieken dan werklozen in dit land.  Het merendeel van die zieken heeft een “burn-out”.  Fantastisch toch dat er programma’s zijn zoals “Patiënt Pedro” dat de psychiatrie bespreekbaar maakt. Geef ons aub wat meer succesverhalen en positieve rolmodellen!

Verbinding:

Ik kan het woord “verbinding” niet meer horen. Ik spreek niet over uw telefoonverbinding. In het zog van de bovengenoemde hypochonders is er een nieuwe lading van zweefteven (m/v/x), mindfulness coaches en klankschaalklepelaars gekomen die mensen helpen om in “verbinding” te komen met zichzelf, hun innerlijke zijn of met anderen. 2021 was het jaar van de “veerkracht” en in 2022 was het toverwoord “verbinding”. Verbinding met jezelf moet je vooral zoeken in een joert, een zweethut of een dure stal waar je een groot beest kan knuffelen. Ik stel voor een weekendje Kiev, in no-time zul je er een ruggengraat vinden om mee te verbinden. 

Smart Technology:

Alles is slim tegenwoordig. Onze telefoon, onze auto, onze elektriciteitsmeter en voor alles hebben we een app. Ik sta in “verbinding” met mijn overheid via verschillende apps en websites. Internet of things doet zijn intrede in de woning. We betalen massaal met onze telefoon en scannen ons de pleuris om ergens binnen te komen. Ondertussen zijn die databanken waarin onze gegevens zitten zo lek als een mandje. Stadsbestuur of politie slaagt er niet in om onze data fatsoenlijk te versleutelen. De hackers zijn allesbehalve genderneutraal en weten perfect welke spam ze in je mailbox moeten droppen: reclame voor Viagra, een penisverlenging of …antidepressiva!  

Ik wil duidelijk zijn: ik heb niks tegen technologie! Maar technologie is maar zo slim als de gebruiker van die technologie. In 2022 heeft smart technology zijn intrede gedaan in Château PGC. Neen, geen deurbel maar een slimme koffiezet. Ik ben een koffieleut en liefhebber van de Nespresso Lungo (Goudkleurige cupje!). Sinds 2022 ben ik de trotse bezitter van een Smart Nespresso machine. Het apparaat beschikt over Bluetooth- en Wifi- “verbinding”. Ik kan vanaf dit jaar een bakje troost zetten vanuit de Kalahari woestijn, mits internetverbinding. Enig nadeel met de slimme machine is dat je nog altijd manueel een cupje in de sleuf moet stoppen en dat het afvalbakje al na zes koffies moet geledigd worden.  Is dat smart? Wellicht voor de koffiehandelaar of data broker die mijn verbruik nauwlettend in het oog kan houden. Waardevolle gegevens die bijvoorbeeld een gezondheidsverzekeraar “slim” maakt. 

Al bij al, 2022 was voor mij geen slecht jaar. Ik heb geen gevoel van opgebrand zijn, ik sta in verbinding met echte mensen die ik kan horen, zien, voelen, ruiken en TikTok kan me aan m’n reet roesten. Ik wens jullie allemaal fijne feesten en morgen weer gezond opstaan!

… en doe de dreun!

Tomorrowland, welgeteld negen uren heb ik het uitgehouden en dat is een hele prestatie voor een ex-punkrocker! 

Tomorrowland is het ietwat duurdere feestje voor de geglobaliseerde dance liefhebber. Wat heb ik daar te zoeken? …of verloren? Niets!   Leuke decors en een prachtige omgeving, …dat wel. Het doet je terugdenken aan de schoolreisjes naar de Efteling. Anton Pieck zou genoten hebben van deze setting en ik moet toegeven, ik kon de omgeving best wel pruimen. Alleen jammer van de muziek (sic). Op de 10+ podia moet je geen instrument (of talent) gaan zoeken, laat staan iemand die een instrument bespeelt. De hedendaagse “artist” neemt een USB-stick mee op het toneel. Tijdens de covid-downtime hebben een groot aantal “artiesten” de tijd kunnen doden met de Roland TR-8S of een Akai MPC en wat gratis software  zodat er vandaag voldoende digitaal gedreun voorhanden is om drie weekends te vullen met monotonie.  Drie weekends fuifgedruis zal de organisatie geen windeieren gelegd hebben. Na een verplichte (maar gesubsidieerde) wachtperiode omwille van covid, gewoon de prijzen wat verhogen en een extra weekend inlassen …dat is al snel een verdubbeling van de omzet. De organisatie zal wel dansen van vreugde.

Music at Tomorrowland?

Ook veel schoon volk op Tomorrowland. Het is een feest van zien en gezien worden. Ik geloof dat veel vaders bijzonder fier zijn op hun dochters die hun talenten tonen aan de wereld. Het is leuk laverend rondstruinen tussen de influencers en content creators op Tomorrowland. U kent ze wel, de arty-farty geklede selfie-lovers te herkennen aan hun pose: één been vooruit, knie lichtjes gebogen en een kleurenfilter.  Influencers oogsten daar in real time “likes” met hun simulacrum, tijdens een festival dat op zichzelf al een hyperrealiteit creëert. Maar ik betwijfel of er op dit feestje veel mensen rondlopen die ooit Baudrillard gelezen hebben…  

Kortom, TML is een ervaring maar wel een oorverdovende en vol met slechte beats. Een mooie setting voor non-talent en een aanlokkelijk kortstondig alternatief voor de realiteit. TML is een aanrader voor iedereen die geen keuze kan maken uit het extensieve aanbod van dom amusement.  Tomorrowland is een pretpark, de muziek is te herleiden tot een moleculaire dreun en dus voor iedereen toegankelijk. Laat u maar eens lekker meedrijven in de school met de andere haringen. 

Toch even een waarschuwing voor de bezoeker in trance: Stap niet in de Jacuzzi’s! Ik weet niet of het delen van jacuzziwater met een honderdtal bezoekers wel zo verstandig is. Je zou voor minder de apenpokken krijgen. 

Beam me up Scotty, no intelligent life here!    

Locker Room Talk!

De klimaatverandering maakt mij erg onrustig! … en ik heb het niet over het “weer” of de aanhoudende regen. Kwakkelzomers hebben we al elk decennium gekregen, bak-en-braad seizoenen, zes-maanden-winterweer, apocalyptische voorspellers… ook al allemaal meegemaakt in pre-internet tijden.  

Het sociale klimaat van Wokes, MeeToos en andere geesten die vandaag menen te weten hoe anderen zich moeten gedragen is veel bedreigender voor het voortbestaan van de mensheid dan een blanke, benzinewagen rijdende, cisgender man van middelbare leeftijd. 

Mijn sociale media vrienden posten niet langer foto’s van hun avondeten of van pasgeboren larfjes die ze op deze al zwaarbelaste planeet gezet hebben! Neen, ik zie confrontaties, reprimandes, tribaal gedrag en victimisme. Waar is de tijd dat Facebook nog “the place to be” was voor fans van poesjes?  Met AI gestuurde datatechnologie en complexe algoritmen krijg ik te zien wat mensen die ik ooit sympathiek vond zoal uitvreten. Ze wijzen tegenwoordig meer met het vingertje dan dat de pastoor dat vroeger deed! Mijn “vrienden” gaan plots politici afzeiken in antwoorden op hun posts. Welk een tijdverspilling. Dulle kallen kramen (sic) meer feministische spierballentaal uit dan een van testosteron gevulde bodybuilder kan heffen. Ook mijn taalgebruik wordt nauwlettend in het oog gehouden. Het woordje “zwart” is alleen nog toegelaten voor opa’s die 80 jaar geleden de kant van den Duits gekozen hebben. En iedereen lijkt wel “ergens” een slachtoffer van “iets” te zijn geworden! Ik word de laatste maanden social media-gewijs meer “ontvriend” op basis van mijn geslacht en rookgedrag dan van een boude posting. Geen probleem voor mij. Zogenaamde vrienden die zichzelf “de-frienden” zijn zoiets als de vuilniszakken die zichzelf buitenzetten.  Soit…

Over boude uitspraken gesproken: Eddy Demarez en de Belgian Cats! In een onoplettend moment heeft Eddy zichzelf gecancelled. In sporttermen heet het “Locker room talk”. Een hoop vrouwelijke facebookvrienden voelde zich collectief in het gat gebeten en sloegen aan het verzusteren in hun slachtofferrol. Demarez moet hangen en liefst in de vergeetput van Zwarte Piet verdwijnen. (Mag ik het woord Piet nog gebruiken?)

Ik heb altijd gedacht dat (top)sporters een toonbeeld zijn van doorzettingsvermogen en discipline. Ik heb nooit kunnen denken dat ze zo lichtgevoelig zijn. Vroeger bestond nog zoiets als vergiffenis maar niet in de harde sportwereld.  Sporters leven bij gratie van de mensen die hen onder de aandacht brengen. Beseffen de Cats dat wel? 

Sport interesseert me weinig en de damessporten al helemaal niet. Mag ik dat vinden? Damesbasket is saai en kan me weinig boeien, is het mij gepermitteerd? Als ik damesbasketbal zie dan denk ik aan hondjes die op hun achterpoten lopen: het lijkt nergens op maar toch knap dat ze het kunnen.   

Zo! U mag uw gram spuien. Voor het ontvrienden klikt u op mijn profiel en kan u mij “uitvinken”.  

Het ga u goed in deze harde tijden!

Ach(t) maart…

Internationale Vrouwendag! 

Jongens, laat ons ophouden met het maken van sarcastische en seksistische opmerkingen over Internationale Vrouwendag! Met deze dag vieren we de nimmer aflatende strijd voor ontvoogding en emancipatie van de vrouw. De War For Women’s Rights is nog niet voorbij. Elke dag moeten vrouwen opboksen tegen mannelijke suprematie, misogynie en feminicide. Al jaren staan de dames te staren door een glazen plafond en moeten ze toekijken hoe meestal “witte” mannen een promotiefeestje bouwen op het hogere echelon. Vrouwen worden nog altijd gediscrimineerd op de arbeids- en andere markten. Hoog tijd voor verandering!

Quotas en positieve acties hebben geen sikkepit opgeleverd! Elke dinsdag wordt de inhoud van mijn vuilniscontainer en GFT-bak door een uitsluitend mannelijk gezelschap in een vrachtwagen gekieperd. Geen vrouw te bespeuren in deze essentiële beroepsgroep. 

Ook in de niet-essentiële sector hebben we nood aan meer vrouwen. Ik pleit voor een meer vrouwelijk bestuur. We hebben nood aan dames die het beleid uitmaken zoals een vrouwelijke premier, dames-ministers en waarom niet een Voorzitster van de Europese Commissie? Met vrouwen in de politiek zal het bestuur een stuk beter gaan! Het zou wat anders zijn dan het gepruts, geklungel en geklooi waarmee we dagelijks “televisioneel” geconfronteerd worden. 

Ik ben bang beste vrienden. Ik ben bang dat het wel eens snel kan afgelopen zijn met die Vrouwendag. Meer dan een eeuw heeft het feminisme gestreden tegen de patriarchale hegemonie. De dualiteit tussen mannen en vrouwen is echter achterhaald. Met de evolutie van een overlevingseconomie naar een welzijnseconomie zijn er nieuwe genders ontstaan. De laatste jaren is de mens als biologisch wezen gemuteerd naar een sociaal gedetermineerd wezen. Naast “vrouwen” en “mannen” bestaan er nog een negenenvijftig andere genders (gekende aantal dd 2021). Wat als al die geslachten hun identitaire dag opeisen? Ik vrees dat we de kalender moeten uitbreiden om iedere genus een eigen feest- of strijddag te geven. De Internationale Vrouwendag is geworteld in een binaire samenleving terwijl de realiteit een non-binaire maatschappij is … m/v/x! 

Vandaag gaan er stemmen op om onze taal te wijzigen. We moeten gender-neutrale voornaamwoorden gebruiken. Woorden zoals hij en zij, zijn en haar worden gewijzigd in hen, hun, die en zij… De overheden zijn er al mee bezig, de vliegtuigmaatschappijen hebben het jargon al in gebruik genomen. Plassen doe je vandaag al zittend op een gender-neutraal toilet. Geen enkel nieuwbouw kantoor durft nog een pisbak installeren. Speelkaarten zonder ‘heren’ en ‘boeren’. Mannen met rokjes en vrouwen met snorren… alom! Past een “vrouwendag” nog in een gender-neutrale maatschappij? Hoe lang zal het nog duren vooraleer “onze” vrouwendag, zwarte-piet gewijs, wordt afgevoerd? Ik vrees voor de toekomst van het feminisme. Ik krijg nu al heimwee naar de binaire strijd der seksen. Alles was zo eenvoudig. De vrouwenbeweging krijgt geduchte concurrentie van de nieuwe genders. Het glazen plafond wordt hoger, de quotas kleiner en het mêlee groter. 

Om verwarring te vermijden zal ik acht maart een beetje anders vieren. Ik roep acht maart uit tot “Internationale-Dag-Van-Alle-Wezens-Met-Twee-Neusgaten”. Zo ben ik zeker dat ik niemand discrimineer en in één klap neem ik een deel van de dierenrechten activisten mee in het schuitje. Geheel geslachtloos, kleurloos en inclusief. Dames, begrijp me goed, Ik blijf een supporter van de vrouwenbeweging. Vooral de ritmische beweging op de tonen van ‘Leave Your Hat On” van Joe Cocker. Dames, ik steun jullie!

Bye Bye Facebook?

That’s it – I quit! 

Ik heb ’t gehad. Ik heb mijn dikke buik vol van “Social Media”.  Om het met de woorden van de grote filosoof Captain Kirk te zeggen: “Beam me up Scotty, no intelligent life here…” 

Jawel, u hoort het goed. Ik heb veel zin om mijn social media accounts te sluiten.  Dankzij de verkoop van uw en mijn persoonlijke gegevens heeft mijnheer Suikerberg zijn schaapjes mooi op het droge. Aanvankelijk was Facebook nog leuk. Reminisceren over Bilzen, contacten met studiegenoten en geloof het of niet maar zelfs de foto van uw kat kon rekenen op een “like”. Veel liefjes heb ik in mijn jonge dagen niet gehad maar dankzij de beelden op Social Media weet ik nu dat kalverliefde en jeugdige frisheid een vervaldatum hebben. Je hoort mij echter niet klagen over de amusementswaarde van Facebook, Twitter en Instagram.

Toch sta ik voor het “Social Dilemma” (overigens ook de titel van een must-see docu op Netflix). Het zou voor mijn gezondheid beter zijn om de virtuele toog van Café Facebook permanent in quarantaine te plaatsen. Ik heb niks tegen het medium an sich want marketeers moeten hun wind ook aan de man/vrouw/bi-gender kunnen brengen.  Gebakken lucht verkoop je best digitaal.  Wat me wel stoort zijn de algoritmen die bepalen wat ik te zien krijg. Ik hou niet van koekjes die bepalen wat ik op mijn bord krijg. Met elke post bereik je zo’n tien procent van je digitale vriendjes. Er worden “bubbels” gecreëerd (ik kan het woord bubbel niet meer horen) waarbinnen meningen en opinies echoën.  Je denkt dat je de wereld bereikt maar dat is niet zo, tenzij betalend. Je krijgt een virtuele echokamer samengesteld door algoritmen en bot-bits, niet meer dan dat. De berichten die je voorgeschoteld krijgt en de bijgevoegde reclame zijn allemaal broodkruimels van je digitale omzwervingen op ’t internet. Het is vaak reclame voor spul dat je al (online) gekocht hebt. 

Dan heb ik ook nog een handvol trollen die opduiken omdat ik onder eigen naam en openlijk mijn koldereske mening durf verkondigen. Trollen, simps en soy-boys zijn een soort van (anonieme) internetstrijders die hun tijd en/of uitkering verkwanselen aan het opdringen van hun grote gelijk. Als blanke man, van middelbare leeftijd, zelfstandige en roker van sigaren zal ik ’t wel weten. De dulle kallen van Metoo, de anti-rookbrigade de zelfstandige-bashers wil ik bedanken voor het vertier en de hilariteit, altijd goed voor een schaterlach.  Ik verwijs jullie voortaan naar mijn hobby-pagina’s of mijn blogs. Het saaie nieuws kan je op mijn linkedin pagina vinden. Gitaren en sigaren op de gelijknamige facebook pagina’s. 

Ik ben ’t internet zat. Het wordt hoog tijd dat de cafés terug opengaan.  Tooghangen en social netwerken zoals het hoort met een frisse pint voor je neus. Geen wifi nodig, alleen een kruk van 80 cm hoog en een toog om tegen te leunen. Meer heb je niet nodig om te sociaal-netwerken. Wie zijn avondeten aan mij wil tonen mag me voortaan uitnodigen. Ik zal het met smaak verorberen en een dikke “like” geven. Wie wil solliciteren moet een motivatiebrief schrijven in plaats van een “PM”. Wie wil discussiëren moet naar de Kroeg komen (zodra dat terug kan). De kroeg is zowat het laatste democratische forum dat er nog bestaat. Voor de prijs van een consumptie telt ieders mening en je kan je argumenten versterken door een rondje te geven. Theemutsen, sandalendragers en wokes die het niet met mij eens zijn mogen meteen de daad bij hun woord voegen en een toek op mijn bakkes geven!  Ik zal met plezier van antwoord dienen…

Brief aan Sinterklaas

Beste Sinterklaas,

Dit jaar heb ik mijn laatste brief aan u geschreven. Ik vrees er een beetje voor dat het lijstje met beloningen voor mijn goed gedrag te lang zal zijn. Zoveel cadeautjes passen niet in uw zak. Ik wil een oude witte man niet opzadelen met zulke zware last, zeker niet nu uw knecht gedeporteerd is door de Cancel Culture. Eerlijk gezegd, ik geloof niet meer in u Sinterklaas, en uw feestje, …ik vind ‘r geen zak meer aan. 

Lieve Sinterklaas, u moet niks meer brengen. Dit jaar vraag ik u wel om een aantal dingen mee te nemen met uw stoomboot. Op een verre zee kan u die aftandse schuit dan laten zinken met haar verguisde lading aan boord. 

Ik heb het niet over het vermaledijde virus uit China dat zowat de hele wereldeconomie op z’n kop zet. Dat beestje kunnen we wel de baas. Integendeel, ik zou na deze pandemie graag willen dat sommige mensen hun afstand blijven bewaren, liefst anderhalve kilometer (minimum). Ik denk dat we een groter en vooral destructiever kwaad uit de wereld moeten ruimen. U zal het al gemerkt hebben uit de vele brieven die u krijgt. Veel mensenkinderen zijn niet meer in staat om kritisch te denken, duidelijk te spreken of in heldere taal te schrijven. Dat komt omdat ons onderwijs naar de kloten is. Te weinig goede leerkrachten en een inflatie van diploma’s. We halen een masterdiploma zonder ooit één boek te hebben gelezen. De klassieke schrijvers uit onze Nederlandstalige canon worden afgevoerd wegens te blank of te fout. Straks staat enkel nog Tom Lanoye als enige auteur op de verplichte leeslijst van het middelbaar onderwijs. 

De Cancel-Culture mag u van mij zo snel mogelijk meenemen. Het brengt ons niks dan miserie en het einde is nog niet in zicht. Uw jaarlijks feestje is behoorlijk verbrod door de pococraten van deze tijd. Uw Pieterman Knecht wordt uitgegomd. Hij past niet in het hedendaagse denken van inclusie, gelijkheid en diversiteit. Hij is de ongewenste zwarte metafoor van een witte traditie …en die moet wijken. 

Het zit zo Sinterklaas, diversiteit is niet langer gewenst als het aankomt op een mening of een opinie. Diversiteit is alleen nog toegestaan op vlak van ras, geloof of seksuele voorkeur. “Die Gedanken sind nicht mehr frei”. Gelijkheid heeft niks meer te maken met kansen en mogelijkheden, alleen nog maar met resultaten.  En inclusie is het nieuwe toverwoord voor identitaire quota’s. Kijk maar eens naar de “positieve actie” uit Gent!

De hoeksteen van onze democratie is de vrijheid van meningsuiting. Echter, in de huidige Zeitgeist bestaat er geen consensus meer, je kan over veel dingen niet meer discussiëren op straffe van verwijt, beschuldiging en zelfs vervolging. We stechelen want iedereen vecht voor zijn waarheid. Vandaag wijst ieder Kruidje-Roer-Mij-Niet meer met het vingertje dan vroeger de pastoor ooit deed. Oude en nieuwe media zien het als hun morele plicht om de pococratie te verdedigen en de zogenaamde oppositie de mond te snoeren. Een mening is correct of incorrect. Geen discussie meer mogelijk.  Ik beken Sinterklaas, ik ben stout geweest en heb in de Facebook gevangenis gezeten voor het posten van een chocolade figuurtje van Zwarte Piet.  Mea Culpa!

In het nieuwe denken heeft het individu afgedaan. Je bent niet langer een persoon maar een vertegenwoordiger van een ras, een geslacht, een leeftijdsgroep of een seksuele voorkeur. In die al of niet zelfgekozen rol ben je een slachtoffer of een onderdrukker. Het identitair denken doet ons stilaan de das om. Zwarte Piet is vertrokken, de openhaard moet doven, de auto moet elektrisch en uw paard moet op stal. Uw oude knol kunt u het beste voederen met citroengras zodat het minder methaangas uitstoot.   

Dit is mijn laatste brief aan u Sinterklaas. Neem die postmodernistische poco-rotzooi maar mee zodat onze samenleving weer een beetje gezond verstand krijgt.  Uzelf mag met pensioen na 2020. We hebben nu een app van Bol.com en bestellen onze cadeautjes online. U moet niet langer met die zware zak sjouwen, dat doen de Afrikaanse bestellers van GLS en DPD wel…

Uw braafste kindje,

Open brief aan mijn facteur

… want met de post komt die brief toch niet aan!  

Beste postbode, 

Bedankt voor het pakketje dat je vanmorgen met zorg aan huis afleverde. Het is geen pretje om in deze donkere koude regendagen met pakjes rond te sjouwen. Ik zat al uit te kijken naar je komst want de tracking app van de e-store had mij vorige week al verwittigd dat je dezelfde dag nog zou langskomen. Ik ben een geduldig mens, dat weet je. 

Edoch, op je vraag om een deurbel te installeren kan ik niet ingaan. Ik heb geen nood aan een deurbel. Jouw dreigement dat er geen pakjes meer geleverd worden zonder deurbel, heeft mij diep geraakt.  Klop en er wordt opengedaan! Zo eenvoudig is het vanmorgen toch gegaan? Je hebt je pakje kunnen afleveren door op mijn voordeur te kloppen. Wat is eigenlijk het verschil tussen aankloppen en aanbellen? Dat hufterige toontje van “Dat zal je volgende keer dan wel zien” deed me even schrikken. Daarom zet ik alles nog eens op een rijtje zodat we in vrede de kerstdagen kunnen ingaan.

Mijn huis staat hier al meer dan twintig jaar zonder deurbel. Ontelbaar veel postbodes, pakjesbezorgers, leveranciers, bezoekers, buren, leurders, vrienden, Jehova’s Getuigen, Halloween-snotters, Driekoningen en ja, …zelfs politieagenten hebben aangeklopt aan mijn bescheiden stulpje. Bij aanwezigheid heb ik nooit iemand voor de deur laten staan. 

Een deurbel is voor mij volledig overbodig. Zo’n ding verbruikt dure elektriciteit en bovendien is zo’n knop niet corona-proof, iedereen zit er met zijn besmette tengels aan. Je moet al van goeden huize komen om mijn voordeur ongemerkt te benaderen. Ik ben de liefhebbende bezitter van twee chihuahua’s en een dwergschnauzer en geloof me dat zijn de beste aankondigers van elk levend wezen dat nog maar in de richting van mijn voordeur kijkt. 

Dat Bpost zich de laatste tijd behoorlijk belachelijk maakt, daar kan jij waarschijnlijk niks aan doen maar ga alsjeblief niet mee in die mallemolen. Dat je werkgever onder-georganiseerd en over-gesyndikeerd is niet jouw schuld. Dat de dure (non)service van de Post een vriendelijk, of op zijn minst beleefd, gezicht krijgt daar kan je wel iets aan doen.  Ik wil toch een aantal kleine veranderingen in onze co-existentie aanbrengen:

Allereerst, ik installeer geen deurbel, daar blijf ik bij. Klop aan en er wordt opengedaan! 

Ik zou het erg op prijs stellen dat mijn oprit niet langer als rotonde voor je postronde gebruikt wordt. Daarna tegen de richting, over het voetpad en mijn halve meter gazon rijden om vanuit je wagentje de post van de buren in mijn brievenbus te stoppen is niet alleen een verkeersovertreding maar ook gevaarlijk. Ik ben geen post-hub voor mijn straat en dat gazon is ondertussen modder geworden. Je zou je wagentje erin kunnen vastrijden.

Aangetekende zendingen of pakjes mogen ook afgegeven worden in plaats van een ophaalbriefje in de bus te stoppen. Dank je wel.

Ik schrijf dit kattebelletje omdat we mekaar waarschijnlijk niet meer zien. Indien je toch nog beslist om in de nieuwjaarperiode langs te komen voor de “pourboire” dan kan je altijd aanbellen. 

Met vriendelijke groet,