Categorie: humor

Ik lig strijk…

Hebben jullie het gehoord? “Strijken is nergens voor nodig!“, …dat is het credo waarmee twee “opruimcoaches” de mensenkudde een geweten willen schoppen. Negentig procent van de mensen doet niet graag de strijk en volgens de opruimcoaches is strijken ook niet nodig. Ze pleiten zelfs voor een “Strijk-Mei-Niet” maand en zijn bereid om elke dag een tip te geven om uw strijkberg te verkleinen. Wat een geweldig initiatief en wat een gigantische sprong in de verbetering van onze leefwereld. Op zulke acties zit ik nu net te wachten!

We hebben al een Tournée Minerale in februari, de marketingafdeling van Knack verbiedt ons om in mei het gazon te maaien en in november laten we een snor staan (m/v/x) terwijl we dertig dagen de hand niet aan onszelf slaan. … of toch wel? De mutualiteit bestookt ons in november met promofilmpjes om eens vaker de bisschop te melken of de handkar te stoten! Elke maand is er wel één of andere onnozele actie die ons bewust maakt en zegt hoe we moeten leven, handelen of denken. Aan zever in pakskes is er geen gebrek.

Dat het initiatief uitgaat van twee “opruimcoaches” zegt al genoeg. Vandaag hebben we een coach voor zowat alles: persoonlijke coaches, lifestyle-coaches, shopping-coaches, kleding-coaches, voedings-coaches, body-coaches, mental-coaches, spirituele-coaches, seks-coaches, huisdier-coaches, sport-coaches, paarden-coaches, leiderschap-coaches, wellness-coaches, job-coaches, integratie-coaches, kleuren-coaches, inrichting-coaches, taal-coaches, studie-coaches, opruim-coaches … toverkollen, piskijkers en kwakzalvers bij de vleet. Als je het even niet ziet zitten in je drukke leven, de kinderen vergen veel energie of je weet niet hoeveel en welk wasmiddel je moet gebruiken dan kan je met een vingerknip een gepaste coach vinden. Een loodgieter of elektricien daarentegen… De cliënten van die wichelroedespecialisten zijn ook altijd mensen die zo hard met zichzelf bezig zijn en vaak denken dat de zon uit hun gat schijnt. Praat eens wat vaker met goede vrienden, familie of buren, dat doet wonderen.  

Voor mijn part mag iedereen doen wat hij wil. Als je denkt dat een klankschaalsessie in één of andere zelfgebouwde joert van een zelfverklaarde therapeut je uitgeteerde relatie met wie dan ook kan redden…ga je gang. Een zieke kudde heeft veel heelmeesters nodig. Veel mensen zijn murw en hebben alle zelfredzaamheid verloren.

Ik sta verbaasd dat we zo volgzaam zijn geworden, de regelneverij viert hoogtij. Er is altijd iemand die zegt wat goed voor je is of wat je moet doen, hoe je moet spreken, welke woorden je mag/moet gebruiken of wat je mag/moet denken.  Wel, … ze kunnen mijn rug op! Ik strijk en maai in mei. De bijtjes, vogeltjes en mollen kunnen zicht uitleven op de omringende weides waar de paarden en schaapjes dartelen. Genoeg geblaat van de bakfietsdictatuur, ik weiger te luisteren naar de fratsen van de onverlaten die zichzelf een morele superioriteit aanmeten. Een trein kan alleen maar rijden als er dwarsliggers zijn …en die functie wil ik graag invullen. Wie een therapeutische trap in de edele delen wil die mag mij altijd een bericht sturen. Mijn tarief is zeer gunstig en de eerste sessie is gratis!

“Stoute kinderen in de hoek zetten is toch niet zo’n goed idee…”

Die kop gebruikt de krant De Standaard om lezers te vangen voor een artikel waarin een Franse pedagoge ons de les spelt…

Stoute koters in de hoek zetten is niet zo goed voor de opvoeding van je kind. Je plaatst het mensje in isolement en daarmee ook buiten de maatschappij.  Wat moet je vandaag als ouder nog als je kind niet wil horen en niet mag voelen?  Ik zou het niet weten en ik moet het ook niet te weten want ik ben kinderloos. Kinderloosheid is een bewuste keuze. Noem mij gerust een egoïst of zelfs ASO maar mijn ecologische voetafdruk is wel exponentieel kleiner dan eender welke bakfietsmama of bolderkarpapa op deze aardkloot. De uitstoot van mijn overmatig getaxeerde Amerikaanse 4×4 is niets vergeleken met de emissie van zo’n menselijke larf. En dan heb ik nog niet over de besparing aan grondstoffen en subsidies die een non-procreatie met zich meebrengt.  Ik ben daarmee niet alleen een aanhanger van het groene gedachtegoed maar breng het ook nog eens in de praktijk.  Dat kleine beetje fossiele brandstof, energie en zeldzaam aardmetaal dat ik in een paar decennia verbruik wordt ook nog eens royaal aan de maatschappij en in veelvoud teruggegeven via de tollenaar. 

Gelukkig hebben we de Standaard, het morele kompas van Vlaanderen. Iedereen zou verplicht de Standaard en de Flair moeten lezen: zo weten we wat we overdag mogen denken/ zeggen en hoe we ’s nachts moeten gaan liggen. 

Enige tijd geleden kopte de media over een Brusselse dame die een veroordeling opliep wegens het uitdelen van een pedagogische tik aan haar nazaat omdat die zijn huiswerk niet wou maken. Een poco buurman was getuige van de saflet en verwittigde de instanties. Mama moest zich verantwoorden voor de rechtbank en werd prompt veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier maanden. Door al die “vrije opvoeding” heeft ons landje al overbevolkte gevangenissen en worden straffen onder de zes maanden niet meer uitgevoerd, gelukkig maar! … of toch niet? Want mama werkt aan de balie en heeft nu strafblad. Je moet tegenwoordig niet meer “woke” te zijn om jezelf professioneel te cancelen.  Je kinderen doen dat wel voor je.    

Ik las ook dat dertig procent van de ouders last heeft van een parentale burn-out. Ik wil het graag geloven. Het valt niet mee on vandaag de dag kinderen op te voeden. Ze zijn niet altijd zo lief en krijgen maar al te vaak hun zin. Een oorveeg mag niet en straffen door in de hoek te zetten mag ook al niet meer. Trouwens een “pedagogische tik” is helemaal niet “pedagogisch”.  Een oplawaai is een emotionele reactie van een ouder die het bloed vanonder de nagels getergd en in een opwelling een tik uitdeelt aan zijn liefste bengel. Daar is niks opvoedkundig aan… Ouders moeten vandaag compromissen sluiten met hun kroost, in dialoog gaan en vooral de strapatsen uitzitten. Opvoeden? Niemand weet nog hoe dat moet.  De gevolgen zijn zichtbaar: opvoeders en leerkrachten durven niks meer uit vrees voor ouderwraak, soms zelfs met een juridisch staartje. Wie regelmatig een winkel bezoekt zal het al opgevallen zijn: Jengelende neten die hun speelgoedje/ snoepgoedje eisen van hun begeleidende sponsor.   Laatst kwam er zo’n klein ettertje op me af in de winkel, lachte vriendelijk en gaf me een knoert van een schop tegen de schenen. Mama stond erbij en keek ernaar…  Wel beste vrienden graag wil ik mijn educatieve reactie hierop met jullie delen: Kauwgom. Ik zorg altijd dat ik een kauwgom in mijn mond heb als ik een omgeving betreed waar kinderen aanwezig zijn. Als zo’n ettertje weer iets met mij uitvreet en pa of ma blijven stoïcijns dan geef ik die kleine een vriendelijk aai over de bol met mijn kauwgom in de hand en mompel zoiets als “Braaf Menneke” … Geen verboden tik, geen uitsluiting en geen dialoog met het kind. En ik kan je verzekeren, die kleine en zijn ouders zijn de volgende uren weer dichter bij mekaar gebracht!  PedagoGie! What’s in a name?

2022 … het jaar van de depressie!

2022 zit er bijna op, … en dat is maar goed ook.  Straks gaan we weer halve vreemden kussen, kleffe handen schudden en mompelen we iets over geluk- en gezondheid op een toon alsof we een dood vogeltje in onze mond hebben. Wel beste vrienden, dit jaar zal het niet lukken. Ik doe daar niet meer aan mee. Klokslag middernacht op Sylvester-avond begin ik aan een nieuwe dag en niet aan een nieuw jaar. De controle houden over gisteren, vandaag en morgen is al moeilijk genoeg, laat staan dat ik goede voornemens ga maken voor de komende 365 dagen.   Al meer dan vijftig jaren ben ik (en ook jij) erin geluisd. Elk jaar liegen we onszelf iets voor met wensen van geluk en gezondheid. Laten we eerlijk zijn, het gaat toch goed met het merendeel van ons. Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid was het bevolkingsaantal op deze aardkloot zo talrijk als vandaag. Nooit eerder was het globale hongergevoel zo laag als nu. Het aantal mensen dat in vrijheid leeft is het hoogste ooit.  We worden (in het beste geval) gemiddeld 80 jaar of meer en zeker in het Westen vinden we altijd wel een zorgverstrekker op steenworp afstand voor het behandelen van elke scheet die verkeerd in ons gat zit. 

Maar kijk eens naar de laatste 365 dagen wat je medemens je heeft voorgeschoteld via (sociale) media … “doom en gloom” alom. Overal alarmisme en victimisme. Vrieskoude, regen of zonneschijn is altijd de schuld van iemand, ergens. Onheilsberichten over droogte en zondvloed lossen elkaar af. Nog nooit heb ik zoveel belastingen betaald als in 2022 en wat krijg ik daarvoor terug? Niks, …nog meer betalen in een rijk land met torenhoge schulden. Ook dit jaar heeft de overheid nog niet geleerd om te zaaien naar de zak, iets wat mijn ouders mij al een halve eeuw geleden geleerd hebben.  Slimmer worden we niet, integendeel, de attention span van onze kinderen is gelijk aan die van een goudvis. (Op dit punt in mijn tekst heeft Gen-Z al afgehaakt!)  Met dank aan “TikTok”.  …en dat brengt mij bij mijn lijstje van ergernissen in 2022:  

Iedereen depri:

Het Selah Sue fenomeen is viraal geworden (letterlijk!). Mijn favoriete artieste (sic) heeft er zowat een volle dagtaak aan om haar “Weltschmerz” uit te venten. Geen interview gaat voorbij zonder haar onbehagen te etaleren. Dit jaar werd haar single “Pills” op ons losgelaten, ze klinkt dan ook alsof ze die pillen in haar neus gestoken heeft voor de opnames. Het is blijkbaar aanstekelijk in de creatieve sector. Die gast van Oscar & The Wolf staat amper een kwarteeuw in het leven en hij heeft al een spleen van jewelste.  Gelukkig, na zijn ziekteverlof was er het WK in Qatar en konden we een paar matchen  zijn “I’m a warrior” meelallen. Er zijn momenteel meer langdurig zieken dan werklozen in dit land.  Het merendeel van die zieken heeft een “burn-out”.  Fantastisch toch dat er programma’s zijn zoals “Patiënt Pedro” dat de psychiatrie bespreekbaar maakt. Geef ons aub wat meer succesverhalen en positieve rolmodellen!

Verbinding:

Ik kan het woord “verbinding” niet meer horen. Ik spreek niet over uw telefoonverbinding. In het zog van de bovengenoemde hypochonders is er een nieuwe lading van zweefteven (m/v/x), mindfulness coaches en klankschaalklepelaars gekomen die mensen helpen om in “verbinding” te komen met zichzelf, hun innerlijke zijn of met anderen. 2021 was het jaar van de “veerkracht” en in 2022 was het toverwoord “verbinding”. Verbinding met jezelf moet je vooral zoeken in een joert, een zweethut of een dure stal waar je een groot beest kan knuffelen. Ik stel voor een weekendje Kiev, in no-time zul je er een ruggengraat vinden om mee te verbinden. 

Smart Technology:

Alles is slim tegenwoordig. Onze telefoon, onze auto, onze elektriciteitsmeter en voor alles hebben we een app. Ik sta in “verbinding” met mijn overheid via verschillende apps en websites. Internet of things doet zijn intrede in de woning. We betalen massaal met onze telefoon en scannen ons de pleuris om ergens binnen te komen. Ondertussen zijn die databanken waarin onze gegevens zitten zo lek als een mandje. Stadsbestuur of politie slaagt er niet in om onze data fatsoenlijk te versleutelen. De hackers zijn allesbehalve genderneutraal en weten perfect welke spam ze in je mailbox moeten droppen: reclame voor Viagra, een penisverlenging of …antidepressiva!  

Ik wil duidelijk zijn: ik heb niks tegen technologie! Maar technologie is maar zo slim als de gebruiker van die technologie. In 2022 heeft smart technology zijn intrede gedaan in Château PGC. Neen, geen deurbel maar een slimme koffiezet. Ik ben een koffieleut en liefhebber van de Nespresso Lungo (Goudkleurige cupje!). Sinds 2022 ben ik de trotse bezitter van een Smart Nespresso machine. Het apparaat beschikt over Bluetooth- en Wifi- “verbinding”. Ik kan vanaf dit jaar een bakje troost zetten vanuit de Kalahari woestijn, mits internetverbinding. Enig nadeel met de slimme machine is dat je nog altijd manueel een cupje in de sleuf moet stoppen en dat het afvalbakje al na zes koffies moet geledigd worden.  Is dat smart? Wellicht voor de koffiehandelaar of data broker die mijn verbruik nauwlettend in het oog kan houden. Waardevolle gegevens die bijvoorbeeld een gezondheidsverzekeraar “slim” maakt. 

Al bij al, 2022 was voor mij geen slecht jaar. Ik heb geen gevoel van opgebrand zijn, ik sta in verbinding met echte mensen die ik kan horen, zien, voelen, ruiken en TikTok kan me aan m’n reet roesten. Ik wens jullie allemaal fijne feesten en morgen weer gezond opstaan!

Bilzen-Hoeselt

In mijn “crib” fungeert het VRT-journaal als elektronisch behang tijdens het avondeten.  Avondmalen met een nieuwslezer op de achtergrond is een kwalijke gewoonte die ik maar moeilijk kan ontwennen.  Met alle miserie in Oost-Europa is het zelfs af te raden en kan je maar beter met je rug naar het toestel zitten om een omgekeerde spil van onverteerde nutriënten te voorkomen.  

Gisteren smaakten de patatjes wel erg zuur. Knuffelminister Somers wil zijn centrumstad Mechelen fuseren met boerendorp Boortmeerbeek! Stennis en onbegrip bij de Boortmeerbeekenaren en euforie bij enkel twee inwoners: de burgemeesters. “De mensen kunnen blijven trouwen in Boortmeerbeek” sprak de hoofdboerin van het dorp, “Alles blijft gelijk ’t is”.  Geen reactie van Somers. Hij is als Vlaams Minister de burgemeester-architect van de fusiemanie en ziet middels een samensmelting de schuld per capita in zijn stad slinken en zijn wedde flink verhogen. Een melkkoe moet je nu eenmaal in een rurale omgeving gaan zoeken.  

Maar toen kwam het… In de rand van dit nieuwsitem werden ook andere fusie-initiatieven kond gemaakt aan de bevolking: Bilzen-Hoeselt!  Stad Bilzen en Gemeente Hoeselt zijn ook van plan om te fusioneren!  Het was het eerste wat ik ervan hoorde, nochtans dateren de plannen al van 2020. Bilzen, mijn “Heimat”, de stad die ik verlaten heb om er later als ouderling naar terug te keren! Fusioneren met Hoeselt? Whaaat?

Als die nachtmerrie realiteit wordt dan zit een terugkeer naar de bakermat er niet in. In mijn jonge dagen werden er nog bloedvetes uitgevochten op het voetbalveld aan de Spurkerweg. De derby Bilzen-Hoeselt kon zijn gelijke niet vinden in een tribaal gevecht onder koppensnellers. Hoeselt was/is het oord van verderf, het Sodom en Gomorra van Zuid-Limburg. Een Bilzenaar ging alleen naar Hoeselt in het donker, stiekem naar het Karrewiel of het Hoenderhof om een griet binnen te doen. Voor de rest was het een no-go zone voor Bilzenaren. In Hoeselt was alles anders: de cultuur, de taal en de lucht. Om de stank te maskeren hebben de Bilzenaren ooit een compostfabriek aan de stadsgrens opgetrokken. 

Is het gezond verstand dan volledig verdwenen? Gaan Doornkappers en Trottoirleepers in co-existentie? Hoe is ’t zover kunnen komen. Bilzenaren, bezint eer gij begint…

Meteen kroop ik achter mijn PC en ging op zoek. En warempel, het is nog waar ook.  Er is zelfs een heuse website die de ingedommelde stammen moet overtuigen. Een consultancy bedrijf uit Brussel levert de eindeloze powerpoints en buzz-words om de bevolking over de gemeentegrens te trekken. Met bullet-points moeten de inwoners overtuigd worden van het hoe, wat en waarom de stammen moeten versmelten. Voor mij voelt het vreemd en wrang. Het is alsof je net te horen krijgt dat je schoonmoeder bij je komt inwonen, …ongevraagd. 

Maar tot zover mijn emotioneel bezwaar. Als niet-inwoner heb ik geen enkel recht van spreken maar het raakt mijn sentiment en smaakt bitter als een Babbelut die op de grond is gevallen. De externe partner die de hele operatie moet begeleiden zal wel weer roepen dat elke verandering weerstand meebrengt maar daar worden ze voor betaald. In een industrieterreinentaaltje leveren ze het proza om de goegemeente te sussen. Het verdict moet vallen voor 2023 maar het lijkt mij dat de kogel al door de Sint Martinuskerk is. De fusie komt er.

De presentatie van het onderzoeksbureau spreekt over de vele voordelen maar het is te mooi. Zoals een opgeblonken tweedehandswagen zie je geen verborgen gebreken.  

De Vlaamse overheid neemt een deel van de schulden over bij een fusie. Dat had minister Somers als bedenker van de fusiemanie mooi gezien, zijn stad zou miljoenen besparen. Mechelen staat met stip aan de top van steden met de grootste schuld per inwoner. Maar Bilzen is Mechelen niet, toch zou een fusie B/H een dikke twintig miljoen opleveren. Maar voor wie? Aanvankelijk zat de gemeente Riemst ook nog in het plan maar die hebben tijdig het licht gezien en hun staart ingetrokken. Waarom ze dat deden werd niet vermeld in het rapport maar ergens moet die mergelberg toch redenen gezien hebben om deze “opportuniteit” aan zich te laten voorbijgaan. 

Op de website van de Vlaamse Overheid kan je makkelijk nagaan hoe het met de financiën gesteld is van je lokale bestuur.  Een snelle zoektocht in cyberspace verklaart al veel. Ik kan het zelf bijna niet geloven maar die van Hoeselt houden veel beter de knip op de portemonnee. De gemeenteschuld per kop in Hoeselt ligt maar liefst vier keer lager dan die van Bilzen. Wat wint de Hoeselaar met een fusie? Niks, …alleen een paar mandatarissen zullen garen spinnen bij een fusie. Wie denkt dat er een belastingverlaging komt, die gelooft dat de vlinders hooi eten. Een fusie is niet meer dan een collectieve schuldverplaatsing, de belastingen verleggen naar een ander niveau, …en niveaus zijn er genoeg in ons kikkerlandje. 

Maar goed, wat kan het mij als Waal nog schelen. “Aater men vaase vèrgeet de wèrt!”.

Adieu Bilzen!

Iedereen gelijk?

Wat doet een mens op een druilerige zondag? In slaap vallen voor De Zevende Dag ? … of de publicaties van het “Instituut voor gelijkheid van vrouwen en mannen” lezen? Ik ben alvast begonnen met de publicatie over de toepassing van gender-quota in de raden van bestuur. Zesendertig pagina’s saaie lectuur doorworstelen om mezelf te overtuigen over het nut van dergelijke quota. Helaas…

Even naar het jaarverslag en de website van het IGVM zelf dan: blijkt dat het instituut 80 procent vrouwen tewerkstelt en de raad van bestuur uit 93 procent vrouwen bestaat (effectieve leden).

I rest my case …

bron: website IGVM
bron: jaarverslag IGVM 2019

Locker Room Talk!

De klimaatverandering maakt mij erg onrustig! … en ik heb het niet over het “weer” of de aanhoudende regen. Kwakkelzomers hebben we al elk decennium gekregen, bak-en-braad seizoenen, zes-maanden-winterweer, apocalyptische voorspellers… ook al allemaal meegemaakt in pre-internet tijden.  

Het sociale klimaat van Wokes, MeeToos en andere geesten die vandaag menen te weten hoe anderen zich moeten gedragen is veel bedreigender voor het voortbestaan van de mensheid dan een blanke, benzinewagen rijdende, cisgender man van middelbare leeftijd. 

Mijn sociale media vrienden posten niet langer foto’s van hun avondeten of van pasgeboren larfjes die ze op deze al zwaarbelaste planeet gezet hebben! Neen, ik zie confrontaties, reprimandes, tribaal gedrag en victimisme. Waar is de tijd dat Facebook nog “the place to be” was voor fans van poesjes?  Met AI gestuurde datatechnologie en complexe algoritmen krijg ik te zien wat mensen die ik ooit sympathiek vond zoal uitvreten. Ze wijzen tegenwoordig meer met het vingertje dan dat de pastoor dat vroeger deed! Mijn “vrienden” gaan plots politici afzeiken in antwoorden op hun posts. Welk een tijdverspilling. Dulle kallen kramen (sic) meer feministische spierballentaal uit dan een van testosteron gevulde bodybuilder kan heffen. Ook mijn taalgebruik wordt nauwlettend in het oog gehouden. Het woordje “zwart” is alleen nog toegelaten voor opa’s die 80 jaar geleden de kant van den Duits gekozen hebben. En iedereen lijkt wel “ergens” een slachtoffer van “iets” te zijn geworden! Ik word de laatste maanden social media-gewijs meer “ontvriend” op basis van mijn geslacht en rookgedrag dan van een boude posting. Geen probleem voor mij. Zogenaamde vrienden die zichzelf “de-frienden” zijn zoiets als de vuilniszakken die zichzelf buitenzetten.  Soit…

Over boude uitspraken gesproken: Eddy Demarez en de Belgian Cats! In een onoplettend moment heeft Eddy zichzelf gecancelled. In sporttermen heet het “Locker room talk”. Een hoop vrouwelijke facebookvrienden voelde zich collectief in het gat gebeten en sloegen aan het verzusteren in hun slachtofferrol. Demarez moet hangen en liefst in de vergeetput van Zwarte Piet verdwijnen. (Mag ik het woord Piet nog gebruiken?)

Ik heb altijd gedacht dat (top)sporters een toonbeeld zijn van doorzettingsvermogen en discipline. Ik heb nooit kunnen denken dat ze zo lichtgevoelig zijn. Vroeger bestond nog zoiets als vergiffenis maar niet in de harde sportwereld.  Sporters leven bij gratie van de mensen die hen onder de aandacht brengen. Beseffen de Cats dat wel? 

Sport interesseert me weinig en de damessporten al helemaal niet. Mag ik dat vinden? Damesbasket is saai en kan me weinig boeien, is het mij gepermitteerd? Als ik damesbasketbal zie dan denk ik aan hondjes die op hun achterpoten lopen: het lijkt nergens op maar toch knap dat ze het kunnen.   

Zo! U mag uw gram spuien. Voor het ontvrienden klikt u op mijn profiel en kan u mij “uitvinken”.  

Het ga u goed in deze harde tijden!

Wie de roede spaart!

… haat zijn kinderen. Het is een oud Nederlands spreekwoord dat zijn inspiratie vond in het Oude Testament.  Samen met gezegden als “de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet” en “Een wit voetje halen” zal deze Bijbelse wijsheid uit ons gedekoloniseerd vocabularium geschrapt worden. 

Op radiofonische wijze ontwaakte ik vandaag met een nieuwsitem over de “pedagogische tik”. Het politieke gebakkelei over de “saflet” laait weer op. België en Tsjechië zijn de enige landen waar de pedagogische tik nog niet in het strafwetboek staat.  Pedagoog Theo Francken doet wat hij het beste kan: Twitteren. In een tweet postuleerde hij geen lichamelijke of psychische schade te lijden van de oorvegen die dokter Francken al eens uitdeelde. Een gevaarlijke tweet want het zette kwaad bloed bij een aantal Tsjeven en was meteen goed voor een rondje bekvechten onder de verkozenen des volks. De opvoedkundige tik is “not done” in onze poco-cratie en hoort thuis onder de noemer kindermishandeling. Is dat echt zo? 

Na meer dan een halve eeuw kan ik al eens reminisceren over mijn vlegeljaren. Pa Jean verkocht mij ook al eens een oplawaai na kattenkwaad of ongehoorzaamheid. Mijn vader had dan ook nog de gewoonte om mij terug te sturen naar de plaats van delict om mijn verontschuldigingen aan te bieden. Ben ik er slechter van geworden? Ik denk het niet. Werd ik mishandeld? Absoluut niet! Ik hield en hou nog altijd van pa zaliger. 

Het waren andere tijden. Ondertussen leven we in een gesedeerde samenleving. We doen alles om pijn, stress en onbehagen te vermijden. Tradities en oude parentale structuren staan in de weg van onze persoonlijke vrijheid en maatschappelijke gelijkheid. We zijn allergisch geworden voor pijn en moeilijkheden.

Specialisten en wetenschappers claimen de waarheid over de pedagogische tik: Het is slecht! Harvard-wetenschappers vlooiden uit dat een “lichte vorm van geweld” en “zware mishandeling” hetzelfde effect hebben op de ontwikkeling van kinderhersenen. Ik vraag me af hoe ze dat onderzoek gevoerd hebben? 

Generaties lang werden muilperen uitgedeeld. Toch is de mensheid niet uitgestorven. Integendeel, in onze hedonistische maatschappij mag niets pijn doen. Het resultaat is een cultuur van slachtofferschap. Niet alleen de saflet maar ook woorden, discussies en opmerkingen geven aanleiding tot conflictsituaties. Het overwinnen van moeilijkheden en oplossen van moeilijke situaties valt ons steeds zwaarder. Wat ons nog meer kwetst dan een “pedagogische tik” is de waarheid. Het gevolg is wollig taalgebruik en zaken die we niet meer willen benoemen. Stoute kinderen bestaan niet (meer) en een pak voor de broek dus ook niet.

De draai rond mijn oren was met liefde gegeven. Het heeft me gesterkt en geleerd voor het latere leven. Nu besef ik dat het me weerbaarder gemaakt heeft. Ik was ooit het brildragende dikkertje van de klas, voer voor de pestkoppen. Met de opgebouwde “veerkracht” en de kennis dat “pijn” een goede motivator is voor verandering van gedrag ben uit het kabinet van de kinderpsycholoog gebleven. Een stevige trap in de kloten van de bully en na de strafstudie een oelewapper van pa, … het is een kleine prijs voor mentale rust gedurende de rest van het schooljaar.  

Er is geen gebrek aan respectloze, irritante larfjes, pestkoppen en verwende nesten. Teleurstelling, pijn en tegenslag kan je niet vroeg genoeg aanleren want het leven zit er vol van.  “Wie de roede spaart, haat zijn kinderen”. 

Brat

Ach(t) maart…

Internationale Vrouwendag! 

Jongens, laat ons ophouden met het maken van sarcastische en seksistische opmerkingen over Internationale Vrouwendag! Met deze dag vieren we de nimmer aflatende strijd voor ontvoogding en emancipatie van de vrouw. De War For Women’s Rights is nog niet voorbij. Elke dag moeten vrouwen opboksen tegen mannelijke suprematie, misogynie en feminicide. Al jaren staan de dames te staren door een glazen plafond en moeten ze toekijken hoe meestal “witte” mannen een promotiefeestje bouwen op het hogere echelon. Vrouwen worden nog altijd gediscrimineerd op de arbeids- en andere markten. Hoog tijd voor verandering!

Quotas en positieve acties hebben geen sikkepit opgeleverd! Elke dinsdag wordt de inhoud van mijn vuilniscontainer en GFT-bak door een uitsluitend mannelijk gezelschap in een vrachtwagen gekieperd. Geen vrouw te bespeuren in deze essentiële beroepsgroep. 

Ook in de niet-essentiële sector hebben we nood aan meer vrouwen. Ik pleit voor een meer vrouwelijk bestuur. We hebben nood aan dames die het beleid uitmaken zoals een vrouwelijke premier, dames-ministers en waarom niet een Voorzitster van de Europese Commissie? Met vrouwen in de politiek zal het bestuur een stuk beter gaan! Het zou wat anders zijn dan het gepruts, geklungel en geklooi waarmee we dagelijks “televisioneel” geconfronteerd worden. 

Ik ben bang beste vrienden. Ik ben bang dat het wel eens snel kan afgelopen zijn met die Vrouwendag. Meer dan een eeuw heeft het feminisme gestreden tegen de patriarchale hegemonie. De dualiteit tussen mannen en vrouwen is echter achterhaald. Met de evolutie van een overlevingseconomie naar een welzijnseconomie zijn er nieuwe genders ontstaan. De laatste jaren is de mens als biologisch wezen gemuteerd naar een sociaal gedetermineerd wezen. Naast “vrouwen” en “mannen” bestaan er nog een negenenvijftig andere genders (gekende aantal dd 2021). Wat als al die geslachten hun identitaire dag opeisen? Ik vrees dat we de kalender moeten uitbreiden om iedere genus een eigen feest- of strijddag te geven. De Internationale Vrouwendag is geworteld in een binaire samenleving terwijl de realiteit een non-binaire maatschappij is … m/v/x! 

Vandaag gaan er stemmen op om onze taal te wijzigen. We moeten gender-neutrale voornaamwoorden gebruiken. Woorden zoals hij en zij, zijn en haar worden gewijzigd in hen, hun, die en zij… De overheden zijn er al mee bezig, de vliegtuigmaatschappijen hebben het jargon al in gebruik genomen. Plassen doe je vandaag al zittend op een gender-neutraal toilet. Geen enkel nieuwbouw kantoor durft nog een pisbak installeren. Speelkaarten zonder ‘heren’ en ‘boeren’. Mannen met rokjes en vrouwen met snorren… alom! Past een “vrouwendag” nog in een gender-neutrale maatschappij? Hoe lang zal het nog duren vooraleer “onze” vrouwendag, zwarte-piet gewijs, wordt afgevoerd? Ik vrees voor de toekomst van het feminisme. Ik krijg nu al heimwee naar de binaire strijd der seksen. Alles was zo eenvoudig. De vrouwenbeweging krijgt geduchte concurrentie van de nieuwe genders. Het glazen plafond wordt hoger, de quotas kleiner en het mêlee groter. 

Om verwarring te vermijden zal ik acht maart een beetje anders vieren. Ik roep acht maart uit tot “Internationale-Dag-Van-Alle-Wezens-Met-Twee-Neusgaten”. Zo ben ik zeker dat ik niemand discrimineer en in één klap neem ik een deel van de dierenrechten activisten mee in het schuitje. Geheel geslachtloos, kleurloos en inclusief. Dames, begrijp me goed, Ik blijf een supporter van de vrouwenbeweging. Vooral de ritmische beweging op de tonen van ‘Leave Your Hat On” van Joe Cocker. Dames, ik steun jullie!