Radio Killed The Video Star!

Iedereen die mij kent weet het al lang: ik ben een radio-fiel!  Onderweg of thuis, altijd is er wel een rateldoos die aanstaat. Radio is een medium dat al jaren stand houdt. Radio overleefde televisie, radio gebruikt de “nieuwe media” als drager en video never killed the radio star! Radio is licht, transporteerbaar en discreet. Een internetstekker is optioneel maar niet nodig. Radio is geweldig! Radio is plezant!

Tegenwoordig luister ik vaak naar Klara, het meest ondergewaardeerde radiostation van het zendbereik.  Jarenlang heeft de wijzernaald op “Radio 1” gestaan. Zo lang zelfs dat ik mijn radiotoestel heb moeten vervangen, de knop was gewoon vastgeroest op Radio1. Vandaag luister ik DAB-gewijs naar Klara … klassiek, net zoals ik. Die switch naar Klara is er gekomen in de herfst van 2018.

Iedere generatie heeft zijn zender en ieder mensenleven maakt wel eens een “zenderswitch” mee.  Een zenderswitch is het moment wanneer je merkt dat je favoriete radiostation gewijzigd is. Het kan ook alleen maar zolang er nog een “staatsomroep” is. Commerciële zenders zijn het equivalent van corned beef,   het opentrekken van een ”blik” muziek. Er is niks mis met blikvoer maar het is minder smaakvol en altijd hetzelfde.

Ik zat nog in de kakstoel toen de citaten van Gaston Durnez uit het Telefunken toestel met het “groen oog”  kraakten. Jos Ghysen liet toen zijn scharniertje schuren bij Radio 2 en de radioassistente. Walter Capiau haalde radiofonische telefooncapriolen uit terwijl we het zondagse gebraad nuttigden of de ossentong in madeirasaus op kermiszondag. Mijn eerste gezangen als menselijk wezen waren: Op-La-Di Op-La-Da (The Beatles).  Radio 2 is mijn lievelingszender gebleven tijdens de schooljaren.  Grappige ochtendclowns, hardrock in de namiddag en funky disco op woensdagavond. Als punker moest ik nog in het geniep naar Funkytown luisteren.

Daarna stak Studio Brussel de kop op: Grunge, rock en “Het Leugenpaleis”, Clement Peerens for President. Hautekiet was nog gewoon goed, de muziek rebels en  radio werd interactief.  Door gebrek aan informatie en de opkomst van hip-hop en rapmuziek ben ik StuBru ontvlucht en heb ik asiel gezocht bij Radio 1: goeie muziek en veel duiding.

Niet alleen mensen maar ook zenders veranderen. Radio 1 is meer interactief geworden. Radioprogramma’s waarbij de luisteraars radio maken zijn niet alleen goedkoper maar ook populair.  Zenders werken vandaag voor “doelgroepen” en “bereik” en “luisterdichtheid” zijn belangrijk geworden. Bovendien heeft een heel nieuwe generatie Radio 1 overgenomen en hun crappy muziekkeuze aan het publiek opgedrongen. Zelden hoor je nog een muziekje dat langer dan drie minuten en zeventien seconden duurt. Alleen de Belpop 100 en de Classics 1000 zijn nog aan te horen. Het luisterpubliek heeft tenminste nog goede smaak. De berichtgeving is overgenomen door een bakfiets-elite. Tendentieus en altijd politiek veilig om de sneeuwvlokjes toch maar geen verkeerde scheet in hun gat te duwen. Interactieve radio waarbij ik me telkens verbaas met welk gemak bellers mekaar afzeiken omdat ze een andere mening hebben.  Als ik dat voorgeschoteld wil dan stem ik wel af op Villa Politica of De Zevende Dag.

Geef mij maar Klara, dat is klassiek stereofonisch behang voor de moderne tijd.  Goeie muziek en goeie informatie. Jazz, klassiek en infotainment waarover nog nagedacht is. Uiterst combineerbaar met een sigaar en een sterke koffie, of stevige neut.  Terwijl Guitar4mation muziek van Tomas Gubitsch tokkelt (8’03”) schrijf ik dit stukje. Ik blijf verwonderd.