Wie de roede spaart!

… haat zijn kinderen. Het is een oud Nederlands spreekwoord dat zijn inspiratie vond in het Oude Testament.  Samen met gezegden als “de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet” en “Een wit voetje halen” zal deze Bijbelse wijsheid uit ons gedekoloniseerd vocabularium geschrapt worden. 

Op radiofonische wijze ontwaakte ik vandaag met een nieuwsitem over de “pedagogische tik”. Het politieke gebakkelei over de “saflet” laait weer op. België en Tsjechië zijn de enige landen waar de pedagogische tik nog niet in het strafwetboek staat.  Pedagoog Theo Francken doet wat hij het beste kan: Twitteren. In een tweet postuleerde hij geen lichamelijke of psychische schade te lijden van de oorvegen die dokter Francken al eens uitdeelde. Een gevaarlijke tweet want het zette kwaad bloed bij een aantal Tsjeven en was meteen goed voor een rondje bekvechten onder de verkozenen des volks. De opvoedkundige tik is “not done” in onze poco-cratie en hoort thuis onder de noemer kindermishandeling. Is dat echt zo? 

Na meer dan een halve eeuw kan ik al eens reminisceren over mijn vlegeljaren. Pa Jean verkocht mij ook al eens een oplawaai na kattenkwaad of ongehoorzaamheid. Mijn vader had dan ook nog de gewoonte om mij terug te sturen naar de plaats van delict om mijn verontschuldigingen aan te bieden. Ben ik er slechter van geworden? Ik denk het niet. Werd ik mishandeld? Absoluut niet! Ik hield en hou nog altijd van pa zaliger. 

Het waren andere tijden. Ondertussen leven we in een gesedeerde samenleving. We doen alles om pijn, stress en onbehagen te vermijden. Tradities en oude parentale structuren staan in de weg van onze persoonlijke vrijheid en maatschappelijke gelijkheid. We zijn allergisch geworden voor pijn en moeilijkheden.

Specialisten en wetenschappers claimen de waarheid over de pedagogische tik: Het is slecht! Harvard-wetenschappers vlooiden uit dat een “lichte vorm van geweld” en “zware mishandeling” hetzelfde effect hebben op de ontwikkeling van kinderhersenen. Ik vraag me af hoe ze dat onderzoek gevoerd hebben? 

Generaties lang werden muilperen uitgedeeld. Toch is de mensheid niet uitgestorven. Integendeel, in onze hedonistische maatschappij mag niets pijn doen. Het resultaat is een cultuur van slachtofferschap. Niet alleen de saflet maar ook woorden, discussies en opmerkingen geven aanleiding tot conflictsituaties. Het overwinnen van moeilijkheden en oplossen van moeilijke situaties valt ons steeds zwaarder. Wat ons nog meer kwetst dan een “pedagogische tik” is de waarheid. Het gevolg is wollig taalgebruik en zaken die we niet meer willen benoemen. Stoute kinderen bestaan niet (meer) en een pak voor de broek dus ook niet.

De draai rond mijn oren was met liefde gegeven. Het heeft me gesterkt en geleerd voor het latere leven. Nu besef ik dat het me weerbaarder gemaakt heeft. Ik was ooit het brildragende dikkertje van de klas, voer voor de pestkoppen. Met de opgebouwde “veerkracht” en de kennis dat “pijn” een goede motivator is voor verandering van gedrag ben uit het kabinet van de kinderpsycholoog gebleven. Een stevige trap in de kloten van de bully en na de strafstudie een oelewapper van pa, … het is een kleine prijs voor mentale rust gedurende de rest van het schooljaar.  

Er is geen gebrek aan respectloze, irritante larfjes, pestkoppen en verwende nesten. Teleurstelling, pijn en tegenslag kan je niet vroeg genoeg aanleren want het leven zit er vol van.  “Wie de roede spaart, haat zijn kinderen”. 

Brat

Ach(t) maart…

Internationale Vrouwendag! 

Jongens, laat ons ophouden met het maken van sarcastische en seksistische opmerkingen over Internationale Vrouwendag! Met deze dag vieren we de nimmer aflatende strijd voor ontvoogding en emancipatie van de vrouw. De War For Women’s Rights is nog niet voorbij. Elke dag moeten vrouwen opboksen tegen mannelijke suprematie, misogynie en feminicide. Al jaren staan de dames te staren door een glazen plafond en moeten ze toekijken hoe meestal “witte” mannen een promotiefeestje bouwen op het hogere echelon. Vrouwen worden nog altijd gediscrimineerd op de arbeids- en andere markten. Hoog tijd voor verandering!

Quotas en positieve acties hebben geen sikkepit opgeleverd! Elke dinsdag wordt de inhoud van mijn vuilniscontainer en GFT-bak door een uitsluitend mannelijk gezelschap in een vrachtwagen gekieperd. Geen vrouw te bespeuren in deze essentiële beroepsgroep. 

Ook in de niet-essentiële sector hebben we nood aan meer vrouwen. Ik pleit voor een meer vrouwelijk bestuur. We hebben nood aan dames die het beleid uitmaken zoals een vrouwelijke premier, dames-ministers en waarom niet een Voorzitster van de Europese Commissie? Met vrouwen in de politiek zal het bestuur een stuk beter gaan! Het zou wat anders zijn dan het gepruts, geklungel en geklooi waarmee we dagelijks “televisioneel” geconfronteerd worden. 

Ik ben bang beste vrienden. Ik ben bang dat het wel eens snel kan afgelopen zijn met die Vrouwendag. Meer dan een eeuw heeft het feminisme gestreden tegen de patriarchale hegemonie. De dualiteit tussen mannen en vrouwen is echter achterhaald. Met de evolutie van een overlevingseconomie naar een welzijnseconomie zijn er nieuwe genders ontstaan. De laatste jaren is de mens als biologisch wezen gemuteerd naar een sociaal gedetermineerd wezen. Naast “vrouwen” en “mannen” bestaan er nog een negenenvijftig andere genders (gekende aantal dd 2021). Wat als al die geslachten hun identitaire dag opeisen? Ik vrees dat we de kalender moeten uitbreiden om iedere genus een eigen feest- of strijddag te geven. De Internationale Vrouwendag is geworteld in een binaire samenleving terwijl de realiteit een non-binaire maatschappij is … m/v/x! 

Vandaag gaan er stemmen op om onze taal te wijzigen. We moeten gender-neutrale voornaamwoorden gebruiken. Woorden zoals hij en zij, zijn en haar worden gewijzigd in hen, hun, die en zij… De overheden zijn er al mee bezig, de vliegtuigmaatschappijen hebben het jargon al in gebruik genomen. Plassen doe je vandaag al zittend op een gender-neutraal toilet. Geen enkel nieuwbouw kantoor durft nog een pisbak installeren. Speelkaarten zonder ‘heren’ en ‘boeren’. Mannen met rokjes en vrouwen met snorren… alom! Past een “vrouwendag” nog in een gender-neutrale maatschappij? Hoe lang zal het nog duren vooraleer “onze” vrouwendag, zwarte-piet gewijs, wordt afgevoerd? Ik vrees voor de toekomst van het feminisme. Ik krijg nu al heimwee naar de binaire strijd der seksen. Alles was zo eenvoudig. De vrouwenbeweging krijgt geduchte concurrentie van de nieuwe genders. Het glazen plafond wordt hoger, de quotas kleiner en het mêlee groter. 

Om verwarring te vermijden zal ik acht maart een beetje anders vieren. Ik roep acht maart uit tot “Internationale-Dag-Van-Alle-Wezens-Met-Twee-Neusgaten”. Zo ben ik zeker dat ik niemand discrimineer en in één klap neem ik een deel van de dierenrechten activisten mee in het schuitje. Geheel geslachtloos, kleurloos en inclusief. Dames, begrijp me goed, Ik blijf een supporter van de vrouwenbeweging. Vooral de ritmische beweging op de tonen van ‘Leave Your Hat On” van Joe Cocker. Dames, ik steun jullie!

Bye Bye Facebook?

That’s it – I quit! 

Ik heb ’t gehad. Ik heb mijn dikke buik vol van “Social Media”.  Om het met de woorden van de grote filosoof Captain Kirk te zeggen: “Beam me up Scotty, no intelligent life here…” 

Jawel, u hoort het goed. Ik heb veel zin om mijn social media accounts te sluiten.  Dankzij de verkoop van uw en mijn persoonlijke gegevens heeft mijnheer Suikerberg zijn schaapjes mooi op het droge. Aanvankelijk was Facebook nog leuk. Reminisceren over Bilzen, contacten met studiegenoten en geloof het of niet maar zelfs de foto van uw kat kon rekenen op een “like”. Veel liefjes heb ik in mijn jonge dagen niet gehad maar dankzij de beelden op Social Media weet ik nu dat kalverliefde en jeugdige frisheid een vervaldatum hebben. Je hoort mij echter niet klagen over de amusementswaarde van Facebook, Twitter en Instagram.

Toch sta ik voor het “Social Dilemma” (overigens ook de titel van een must-see docu op Netflix). Het zou voor mijn gezondheid beter zijn om de virtuele toog van Café Facebook permanent in quarantaine te plaatsen. Ik heb niks tegen het medium an sich want marketeers moeten hun wind ook aan de man/vrouw/bi-gender kunnen brengen.  Gebakken lucht verkoop je best digitaal.  Wat me wel stoort zijn de algoritmen die bepalen wat ik te zien krijg. Ik hou niet van koekjes die bepalen wat ik op mijn bord krijg. Met elke post bereik je zo’n tien procent van je digitale vriendjes. Er worden “bubbels” gecreëerd (ik kan het woord bubbel niet meer horen) waarbinnen meningen en opinies echoën.  Je denkt dat je de wereld bereikt maar dat is niet zo, tenzij betalend. Je krijgt een virtuele echokamer samengesteld door algoritmen en bot-bits, niet meer dan dat. De berichten die je voorgeschoteld krijgt en de bijgevoegde reclame zijn allemaal broodkruimels van je digitale omzwervingen op ’t internet. Het is vaak reclame voor spul dat je al (online) gekocht hebt. 

Dan heb ik ook nog een handvol trollen die opduiken omdat ik onder eigen naam en openlijk mijn koldereske mening durf verkondigen. Trollen, simps en soy-boys zijn een soort van (anonieme) internetstrijders die hun tijd en/of uitkering verkwanselen aan het opdringen van hun grote gelijk. Als blanke man, van middelbare leeftijd, zelfstandige en roker van sigaren zal ik ’t wel weten. De dulle kallen van Metoo, de anti-rookbrigade de zelfstandige-bashers wil ik bedanken voor het vertier en de hilariteit, altijd goed voor een schaterlach.  Ik verwijs jullie voortaan naar mijn hobby-pagina’s of mijn blogs. Het saaie nieuws kan je op mijn linkedin pagina vinden. Gitaren en sigaren op de gelijknamige facebook pagina’s. 

Ik ben ’t internet zat. Het wordt hoog tijd dat de cafés terug opengaan.  Tooghangen en social netwerken zoals het hoort met een frisse pint voor je neus. Geen wifi nodig, alleen een kruk van 80 cm hoog en een toog om tegen te leunen. Meer heb je niet nodig om te sociaal-netwerken. Wie zijn avondeten aan mij wil tonen mag me voortaan uitnodigen. Ik zal het met smaak verorberen en een dikke “like” geven. Wie wil solliciteren moet een motivatiebrief schrijven in plaats van een “PM”. Wie wil discussiëren moet naar de Kroeg komen (zodra dat terug kan). De kroeg is zowat het laatste democratische forum dat er nog bestaat. Voor de prijs van een consumptie telt ieders mening en je kan je argumenten versterken door een rondje te geven. Theemutsen, sandalendragers en wokes die het niet met mij eens zijn mogen meteen de daad bij hun woord voegen en een toek op mijn bakkes geven!  Ik zal met plezier van antwoord dienen…

Brief aan Sinterklaas

Beste Sinterklaas,

Dit jaar heb ik mijn laatste brief aan u geschreven. Ik vrees er een beetje voor dat het lijstje met beloningen voor mijn goed gedrag te lang zal zijn. Zoveel cadeautjes passen niet in uw zak. Ik wil een oude witte man niet opzadelen met zulke zware last, zeker niet nu uw knecht gedeporteerd is door de Cancel Culture. Eerlijk gezegd, ik geloof niet meer in u Sinterklaas, en uw feestje, …ik vind ‘r geen zak meer aan. 

Lieve Sinterklaas, u moet niks meer brengen. Dit jaar vraag ik u wel om een aantal dingen mee te nemen met uw stoomboot. Op een verre zee kan u die aftandse schuit dan laten zinken met haar verguisde lading aan boord. 

Ik heb het niet over het vermaledijde virus uit China dat zowat de hele wereldeconomie op z’n kop zet. Dat beestje kunnen we wel de baas. Integendeel, ik zou na deze pandemie graag willen dat sommige mensen hun afstand blijven bewaren, liefst anderhalve kilometer (minimum). Ik denk dat we een groter en vooral destructiever kwaad uit de wereld moeten ruimen. U zal het al gemerkt hebben uit de vele brieven die u krijgt. Veel mensenkinderen zijn niet meer in staat om kritisch te denken, duidelijk te spreken of in heldere taal te schrijven. Dat komt omdat ons onderwijs naar de kloten is. Te weinig goede leerkrachten en een inflatie van diploma’s. We halen een masterdiploma zonder ooit één boek te hebben gelezen. De klassieke schrijvers uit onze Nederlandstalige canon worden afgevoerd wegens te blank of te fout. Straks staat enkel nog Tom Lanoye als enige auteur op de verplichte leeslijst van het middelbaar onderwijs. 

De Cancel-Culture mag u van mij zo snel mogelijk meenemen. Het brengt ons niks dan miserie en het einde is nog niet in zicht. Uw jaarlijks feestje is behoorlijk verbrod door de pococraten van deze tijd. Uw Pieterman Knecht wordt uitgegomd. Hij past niet in het hedendaagse denken van inclusie, gelijkheid en diversiteit. Hij is de ongewenste zwarte metafoor van een witte traditie …en die moet wijken. 

Het zit zo Sinterklaas, diversiteit is niet langer gewenst als het aankomt op een mening of een opinie. Diversiteit is alleen nog toegestaan op vlak van ras, geloof of seksuele voorkeur. “Die Gedanken sind nicht mehr frei”. Gelijkheid heeft niks meer te maken met kansen en mogelijkheden, alleen nog maar met resultaten.  En inclusie is het nieuwe toverwoord voor identitaire quota’s. Kijk maar eens naar de “positieve actie” uit Gent!

De hoeksteen van onze democratie is de vrijheid van meningsuiting. Echter, in de huidige Zeitgeist bestaat er geen consensus meer, je kan over veel dingen niet meer discussiëren op straffe van verwijt, beschuldiging en zelfs vervolging. We stechelen want iedereen vecht voor zijn waarheid. Vandaag wijst ieder Kruidje-Roer-Mij-Niet meer met het vingertje dan vroeger de pastoor ooit deed. Oude en nieuwe media zien het als hun morele plicht om de pococratie te verdedigen en de zogenaamde oppositie de mond te snoeren. Een mening is correct of incorrect. Geen discussie meer mogelijk.  Ik beken Sinterklaas, ik ben stout geweest en heb in de Facebook gevangenis gezeten voor het posten van een chocolade figuurtje van Zwarte Piet.  Mea Culpa!

In het nieuwe denken heeft het individu afgedaan. Je bent niet langer een persoon maar een vertegenwoordiger van een ras, een geslacht, een leeftijdsgroep of een seksuele voorkeur. In die al of niet zelfgekozen rol ben je een slachtoffer of een onderdrukker. Het identitair denken doet ons stilaan de das om. Zwarte Piet is vertrokken, de openhaard moet doven, de auto moet elektrisch en uw paard moet op stal. Uw oude knol kunt u het beste voederen met citroengras zodat het minder methaangas uitstoot.   

Dit is mijn laatste brief aan u Sinterklaas. Neem die postmodernistische poco-rotzooi maar mee zodat onze samenleving weer een beetje gezond verstand krijgt.  Uzelf mag met pensioen na 2020. We hebben nu een app van Bol.com en bestellen onze cadeautjes online. U moet niet langer met die zware zak sjouwen, dat doen de Afrikaanse bestellers van GLS en DPD wel…

Uw braafste kindje,

Open brief aan mijn facteur

… want met de post komt die brief toch niet aan!  

Beste postbode, 

Bedankt voor het pakketje dat je vanmorgen met zorg aan huis afleverde. Het is geen pretje om in deze donkere koude regendagen met pakjes rond te sjouwen. Ik zat al uit te kijken naar je komst want de tracking app van de e-store had mij vorige week al verwittigd dat je dezelfde dag nog zou langskomen. Ik ben een geduldig mens, dat weet je. 

Edoch, op je vraag om een deurbel te installeren kan ik niet ingaan. Ik heb geen nood aan een deurbel. Jouw dreigement dat er geen pakjes meer geleverd worden zonder deurbel, heeft mij diep geraakt.  Klop en er wordt opengedaan! Zo eenvoudig is het vanmorgen toch gegaan? Je hebt je pakje kunnen afleveren door op mijn voordeur te kloppen. Wat is eigenlijk het verschil tussen aankloppen en aanbellen? Dat hufterige toontje van “Dat zal je volgende keer dan wel zien” deed me even schrikken. Daarom zet ik alles nog eens op een rijtje zodat we in vrede de kerstdagen kunnen ingaan.

Mijn huis staat hier al meer dan twintig jaar zonder deurbel. Ontelbaar veel postbodes, pakjesbezorgers, leveranciers, bezoekers, buren, leurders, vrienden, Jehova’s Getuigen, Halloween-snotters, Driekoningen en ja, …zelfs politieagenten hebben aangeklopt aan mijn bescheiden stulpje. Bij aanwezigheid heb ik nooit iemand voor de deur laten staan. 

Een deurbel is voor mij volledig overbodig. Zo’n ding verbruikt dure elektriciteit en bovendien is zo’n knop niet corona-proof, iedereen zit er met zijn besmette tengels aan. Je moet al van goeden huize komen om mijn voordeur ongemerkt te benaderen. Ik ben de liefhebbende bezitter van twee chihuahua’s en een dwergschnauzer en geloof me dat zijn de beste aankondigers van elk levend wezen dat nog maar in de richting van mijn voordeur kijkt. 

Dat Bpost zich de laatste tijd behoorlijk belachelijk maakt, daar kan jij waarschijnlijk niks aan doen maar ga alsjeblief niet mee in die mallemolen. Dat je werkgever onder-georganiseerd en over-gesyndikeerd is niet jouw schuld. Dat de dure (non)service van de Post een vriendelijk, of op zijn minst beleefd, gezicht krijgt daar kan je wel iets aan doen.  Ik wil toch een aantal kleine veranderingen in onze co-existentie aanbrengen:

Allereerst, ik installeer geen deurbel, daar blijf ik bij. Klop aan en er wordt opengedaan! 

Ik zou het erg op prijs stellen dat mijn oprit niet langer als rotonde voor je postronde gebruikt wordt. Daarna tegen de richting, over het voetpad en mijn halve meter gazon rijden om vanuit je wagentje de post van de buren in mijn brievenbus te stoppen is niet alleen een verkeersovertreding maar ook gevaarlijk. Ik ben geen post-hub voor mijn straat en dat gazon is ondertussen modder geworden. Je zou je wagentje erin kunnen vastrijden.

Aangetekende zendingen of pakjes mogen ook afgegeven worden in plaats van een ophaalbriefje in de bus te stoppen. Dank je wel.

Ik schrijf dit kattebelletje omdat we mekaar waarschijnlijk niet meer zien. Indien je toch nog beslist om in de nieuwjaarperiode langs te komen voor de “pourboire” dan kan je altijd aanbellen. 

Met vriendelijke groet,

Boven Gent rijst…?

Ja, wat rijst er boven Gent? Joost mag het weten maat het is niet veel goeds!

Uit stomme verbazing viel de broek van mijn blanke, middelleeftijd, cis-gender kont. De Stad Gent, of beter gezegd; de Schepen van Werk heeft een plan klaar om eens flink positief te discrimineren.  Tegen 2025 moet 30 procent van het stadspersoneel bestaan uit mensen van buitenlandse origine, personen met een arbeidsbeperking en leden van de LBTQIA+-gemeenschap. Het stadsbestuur wil af van het binaire man-vrouw denken en alle “genderexpressies” een plek geven op de Gentse werkvloer.  Een HR-diversiteitsteam bestaande uit leden van de gemeenschappen zullen de aanwervingsprocedures tegen het licht houden en de externe selectiekantoren eens goed op de rooster leggen.  Niks mis mee hoor ik mijn vrienden zeggen? Wel integendeel, alles mis mee!

De trendy buzz-words “diversiteit” en “inclusie” zijn de wollige woorden waarmee de Schepen een oude wijn in een nieuwe zak schenkt.  Het is gewoon de nieuwe vorm van het diensbetoon. Inderdaad de partij van de Schepen heeft namelijk een grote aanhang bij kiezers met een migratieachtergrond en de LBTQIA+ gemeenschap. Natuurlijk moet je je kiezers paaien en belonen wil je aan de macht blijven, al is het met een job of een zitje in een selectieraad.  De “positieve actie” is net hetzelfde als het dienstbetoon uit de oude politieke cultuur, in de volksmond ook gekend als “de kruiwagen”. De vergelijking met een politiek benoemd vriendje en een kruiwagen is treffend: Je moet ze stevig duwen om in beweging te krijgen en ze raken snel uit balans.   De plan is niet meer dan een vehikel om de achterban binnen te halen. Het is vooral een slim plan ten voordele van de partij en de partijvriendjes (m/v/x).

Al meer dan dertig jaar zoek, selecteer en recruteer ik mensen voor een pleiade aan  vacatures. Duizenden interviews met mensen van alle continenten, arbeidscontracten afsluiten met honderden mensen uit diverse culturen en religies… steeds volgens de regeltjes van de kunst en met een strikte deontologie. Helaas, deontologie en integriteit zijn schaars in de politiek. Geloof, ras, geslacht en leeftijd zijn zelden een essentiële competentie voor een baan (zelfs verboden!).  Nog nooit heb ik aan een sollicitant gevraagd naar zijn seksuele voorkeur. Gaat de Gentse Shepen nu vragen welke kant van het varken de kandidaat-werknemer het liefste lust? Het lijkt me een behoorlijk van de pot (pun intended) gerukt plan!

Mijnheer de Schepen, zelf nog een mandatenkampioen in 2016, haalde bij de laatste verkiezingen zo’n 3600 likes en dat leverde hem een zitje op in het Gentse bestuur. Weliswaar een duo-baan want vanaf 2022 zal hij de schepensjerp doorgeven aan een partijvriendje. Ik zou liever zien dat hij echte problemen aanpakt zoals het “langer aan het werk blijven”. Als we met z’n allen langer moeten werken om de uitdeinende pensioenlasten en de imploderende sociale zekerheid te redden kan hij zich beter op breed maatschappelijk relevante criteria richten. Zo kan hij de tewerkstelling van oudere werknemers stimuleren. Ouderen maken ook deel uit van de samenleving maar behoren niet tot een identitaire groep. Of gewoon ouderwets kiezen voor de beste kandidaat wars van zijn afkomst of genderidentiteit? Dat zal de kandidaten die het niet gehaald hebben aanzetten tot zelfreflectie, leergedrag en verbetering bij een volgende opportuniteit. Het is maar een voorbeeld.

Als je ooit voorbij een plantsoentje rijdt en je ziet een die-hard Grijze Wolf en een gepruikte heer met naaldhakken het onkruid wieden dan weet je: je bent in Gent!

Willy! Music Matters

Willy Radio! Even leek het een verademing…  

Ik was behoorlijk enthousiast toen Willy Radio in de digitale ether kwam. Old-skool en New Rockmuziek, even was de zender niet van mijn DAB-radio te branden. Met de slogan: “Muziek en gene zever!” leek het een veelbelovende start. Non-stop muziek zonder gelul, een beetje reclame en af en toe het nieuws. DPG Media scoorde met deze formule hoog op mijn luisterlijst. Helaas…

Mooie rockliedjes duren niet lang. Willy heeft nu platenruiters! En wel van de ergste soort. U kent die types wel, die ter vermaak van het luistervolk hun onzin uitkramen tussen de muziekjes. Ergerlijke onnozelheden in kwadraat, lulkoek en bullshit om de tijd tussen Led Zeppelin en The Bet op te vullen. Ik kan de humor van Luc en Eppo Janssen wel smaken, die kerels hebben vakmanschap. Maar de vulsels van trezebezen zoals Orye en Engelen zijn gewoon tenenkrommend. Kennis van het Nederlands is geen vereiste voor Willy, evenmin uitspraak en articulatie. Het domme gewauwel en gezever interesseert mij geen reet. De twee theemutsen van Willy doen me steeds weer terugdenken aan het Limburgse jeugdhuis, aan die alternatieve typetjes met hun daim schoentjes met spekzolen. Ik zie ze nog staan met hun neusbellen en zo’n zeventig festivalbandjes rond hun polsen, roltabak in de borstzak en oeverloos neuten over de geboortedatum van de drummer van TC Matic.  Ja hoor, ze bestaan vandaag nog en ze presenteren radioprogramma’s.  Willy Radio is een (Limburgs?) onderonsje geworden van starletjes (m/v/x) die het pluis uit mekaars navel halen. Op één of andere manier weten ze telkens de aandacht naar hunzelf te leiden en wordt de muziek een soort auditieve achtergrond voor hun eigen feestje.  Zo werd de verjaardag van één der dames uitgebreid radiofonisch gevierd. Deze week kon geen luisteraar ontsnappen aan de verjaardag van Sofie. The surpriseparty leek wel het hoogtepunt van dit festival-vrije jaar. Who cares?  Zowat de ganse zomer was het vormsel van Sofie Engelen tot rockster niet uit de radio-uitzendingen te branden. Het resultaat was een matige cover onder begeleiding van een paar werkloze muzikanten. 

Gisteren was het Jimi Hendrix dag en Cedric Maes mocht de sterfdag van The Great Legend opluisteren. Het programma kreeg dan ook de naam “The Cedric Maes Experience”. Jimi was gewoon de liedjes-kok voor zijn eigen show. Ik mag Maes graag horen als hij gitaar speelt maar presenteren is mij iets te veel. In één uur tijd kreeg ik zelf tweemaal Mannish Boy van Muddy Waters te horen al wil ik daarover niet klagen. 

Willy, “Music Matters”! …really???

NSFW!

Wat heb ik weer gelachen vanmorgen. Mijn op één na favoriete radiozender Radio1 bracht een reportage over het liedje WAP van Cardi B.  WAP staat voor Wet Ass Pussy en de song blijkt voor nogal wat controverse te zorgen. Volgens sommigen is het pure pornografie, voor anderen is het een feministische ode aan de vrouwelijke seksualiteit. Ik had voordien nog nooit gehoord van deze “hit” en na beluistering kan ik meedelen: WAP is een kutlied. De bijhorende clip zit vol met lillende billen en bollende borsten. Met uitzondering van een copulerende leeuw is er geen enkel mannetjesdier te bespeuren.

Rapmuziek is voor mij sowieso een genre dat het moet hebben van controverse eerder dan van muzikaal talent. Een drumbox, een spraakgebrek en een pet volstaan om een hitje te scoren. De enige vaardigheid van een rapper is zijn broek boven kniehoogte houden. U begrijpt het al, ik ben geen fan van rap. Cardi B is daar geen uitzondering op. Het lied (als je dat zo kan noemen) is een dreun met daarover wat hitsig gewauwel en het gehijg van schuttingtaal. Ik heb niks tegen schuttingtaal, je moet mij eens horen als ik blootvoets op een Lego trap, maar het als kunst gaan bestempelen is een brug te ver. 

Cardi B

Dit brengt mij bij een eerdere “rapportage” (sic) van het programma Weetikveel: Soe Nsuki, zelfuitgeroepen comédienne, mocht haar larie en apekool over hiphop en rap uitspreiden in de ether. Als u Soe Nsuki niet kent, hou dat dan zo. Je kan haar nogal eens vinden in de schaduw van Philip Geubels. (hoed je voor artiesten met de naam Sue!)  Meest opmerkelijke uitspraak van Nsuki: als rappers de woorden “bitch” en “nigga” gebruiken is dat niet vrouwonvriendelijk of racistisch. Het hoort namelijk bij de standaardtaal van die bevolkingsgroep. Het wordt maar racistisch als een wit persoon dat zegt. Die wijsheid van la Soe voelde net alsof ik op een legoblokje trapte.

Terug naar Cardi B! De radiopresentator van dienst haalde er een professor van de UGent bij.  De Professor Gender en Media mocht haar licht laten schijnen over het Wet Ass Pussy. “Gender en Media” is een soort trendy pseudo-wetenschap die erg in trek is bij tefal-teven.  Geboren slachtoffers die hun eigen leven niet op de rails krijgen en op zoek zijn naar morele superioriteit en een safe-space kunnen nu ook academisch afstuderen.  De prof beschouwde het liedje als een feministisch manifest. Vrouwen die hun seksuele beleving bezingen en uitkomen voor hun voorkeuren tijdens het liefdesspel, daar is niks mis mee. Ik geef de professor gelijk. Voor mij is er niks pornografisch aan, ik stoor mij niet aan vuilbekkerij en zeker niet aan een vrouw die het “heft” in eigen handen neemt.  Maar ik vraag mij af hoe de professor zou reageren als witte mannen, zoals pakweg De Kreuners, plots over tieten en konten zouden zingen? … of tefal-teven?  In mei van dit jaar werd het liedje “Tijgers” van Cleymans & Van Geel nog van de radio geplukt. Tijgers zou te veel verwijzen naar “stalker-gedrag”. (Punt voor #MeToo!)  Naar mijn mening hanteert de poco-cratie een dubbele moraal, nog groter dan de double-D van Cardi B!  Cardi B is een ex-stripster en feministe. Ze zegt meer zelfzeker te zijn sinds ze mannen “gebruikt”.  Seks verkoopt en dat is nog altijd zo. We hebben meer feministes nodig zoals Cardi B!  … wel het geluid afzetten als je de videoclip start!    

No Sound of Silence!

Is het jullie ook opgevallen hoeveel negatieve tijdingen er op Sociale Media voorbijflitsen? 

Zijn de Facebook algoritmen in een pot azijn gevallen?  Of heeft de Corona sjanker een nieuwe fase bereikt en onze mentale toestand aangetast? 

In het pre-corona tijdperk zou ik rond deze tijd van het jaar verblijd worden met honderden vakantiefoto’s van FB-vrienden: lillende billen en witte tenen vanuit een strandstoelperspectief. Selfies van cocktail slurpende zwembadtoeristen of foto’s van exotische fruitcocktails, net voordat ze er een kwak slagroom op pleuren. 

Geen van dit alles verschijnt nog op mijn tijdlijn. Wel veel berichten over Marokkanen op ’t strand, code rood, gejeremieer over ’t warme weer (vorige eeuw noemden we dit nog een “hete zomer”) en eindeloos gezeur over mondkapjes. 

Sinds gisteren komt daar de “sound-of-silence” rage nog eens bovenop, nu krijg ik dat verdomde muziekje niet meer uit mijn kop.  Een aantal FB-vrienden heeft mij zelfs een reprimande gegeven omdat ik mijn profielfoto nog niet heb aangepast met een sound-of-silence kruis. Volgens hun behoor ik toch ook “min-of-meer” tot de cultuursector!  Wel beste vrienden, ik doe daar niet aan mee! En hier komt het goede nieuws: de kunstensector is creatief en goed bezig. Wie mij niet wil geloven die moet maar eens gaan kijken op de website van 30CC (Schouwburg Leuven). Dagelijks zijn er prachtige voorstellingen; anderhalvemetersessies en concerten.  Het vandaag zo broodnodige “zinnen-verzetten” is beschikbaar en ook nog eens goed en veilig georganiseerd. De organisatoren in Leuven bewijzen dat het kan, geen kunstminnaar moet op zijn honger blijven zitten. Cultuur is meer dan massa-events en drankbonnetjes. Misschien een “uitgelezen” moment om de “kleinere” evenementen te ontdekken. 

Ik zal niet ontkennen dat de event-sector problematische tijden kent. De organisatoren en toeleveranciers van concerten zien veel zwarte sneeuw deze zomer. En zij zijn niet alleen, Price Waterhouse en E&Y zetten ook mensen aan de deur omdat er geen werk (winst) meer is.  Ik ga geen Simon & Garfunkel titel gebruiken om sympathie te betuigen met multinationals zoals Live Nation of Tomorrowland. We zullen het even moeten doen zonder de grote fuiven en festivals. Aan de vrienden cultuuruitdragers kan ik alleen maar zeggen: Be creative! It ’s your job!

Stay positive!

Het vrije woord?

Een schare kunstenaars en journalisten schrijven in een open brief hun bezorgdheid neer over onze Zeitgeist en de teloorgang van het vrije woord. Behalve een aantal hoon-lacherige commentaren is er geen spoor van te vinden in onze gevestigde media.

Ondertussen lanceerden een aantal Belgische intelligentsia een gelijkaardig pleidooi voor “Het Vrije Woord”. Deze nationale versie haalt al helemaal niet de redactietafels. Meteen is de bekommernis van de auteurs bewezen. De vrije meningscultuur wordt vervangen door een “pensée Unique”!

… boer let op uw ganzen!

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/07/08/open-debat-bestrijd-racisme-maar-kom-niet-aan-het-vrije-woord-a4005314